مزامیر 3:32-5

هنگامی‌که گناهان خود را اعتراف نمی‌کردم، تمام روز از ناله و زاری از بین می‌رفتم. خداوندا، تو شب و روز مرا تنبیه می‌کردی. قدرت خود را کاملاً از دست داده بودم، همان‌گونه که رطوبت در گرمای تابستان، خشک می‌شود سپس گناهان خود را نزد تو اعتراف نمودم و خطاهای خود را پنهان نساختم و گفتم: «من در حضور خداوند به گناهان خود اعتراف می‌کنم.» آنگاه تو گناهان مرا بخشیدی.