مزامیر 1:32-7
مزامیر 1:32-7 TPV
خوشا به حال کسانیکه گناهانشان آمرزیده و خطاهایشان بخشیده شده است. خوشا به حال کسیکه خداوند او را مجرم نشمارد و کسیکه در او مکر و حیلهای نیست. هنگامیکه گناهان خود را اعتراف نمیکردم، تمام روز از ناله و زاری از بین میرفتم. خداوندا، تو شب و روز مرا تنبیه میکردی. قدرت خود را کاملاً از دست داده بودم، همانگونه که رطوبت در گرمای تابستان، خشک میشود سپس گناهان خود را نزد تو اعتراف نمودم و خطاهای خود را پنهان نساختم و گفتم: «من در حضور خداوند به گناهان خود اعتراف میکنم.» آنگاه تو گناهان مرا بخشیدی. پس هر شخص وفادار باید در وقت سختی و مشکلات به حضور خداوند دعا کند تا اگر سیلاب سختیها طغیان كند به او صدمهای نرساند. تو پناهگاه من هستی و مرا از مشکلات نجات میدهی، با آواز بلند خواهم سرایید زیرا تو مرا حمایت کردهای.