مزامیر 17:107-22

بعضی به‌خاطر روش گناه‌آلود خود رنج می‌کشیدند و به سبب شرارتهای خویش در عذاب بودند. اشتهای خود را از دست داده و پایشان به لب گور رسیده بود. در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد. او با کلامش آنها را شفا داده از مرگ رهانید. پس آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدارش و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکر کنند. برایش قربانی تشکّر تقدیم کنند و با سرودهای شاد، کارهای او را بیان نمایند!