میکا 1:4-7
میکا 1:4-7 TPV
در روزهای آخر، کوهی که معبد بزرگ خداوند بر آن بنا شده، مشهورترین و بلندترین کوه دنیا میشود و ملّتهای مختلف به آنجا میآیند و خواهند گفت: «بیایید به کوه صهیون و معبد بزرگ خدای اسرائیل برویم. او آنچه را که میخواهد ما انجام دهیم به ما خواهند آموخت. ما در راهی که او برگزیده است گام برمیداریم. زیرا خداوند در صهیون با قوم خود سخن میگوید و تعالیم او از اورشلیم میآید.» خداوند در بین اقوام جهان داوری میکند. اختلافات قدرتهای بزرگ را در دور و نزدیک جهان حل میکند. مردم از شمشیرهای خود گاوآهن و از نیزههای خود ارّه میسازند. قومی به روی قوم دیگر شمشیر نمیکشد و برای جنگ و خونریزی آماده نمیشود. هرکسی در تاکستان و در زیر سایهٔ درخت انجیر خود، بدون ترس در صلح و امنیّت زندگی خواهد کرد. این وعده را خداوند متعال داده است. اقوام جهان به عبادت خدایان خود میپردازند و از آنها پیروی میکنند، ولی ما برای همیشه خداوند، خدای خود را ستایش میکنیم و او را پیروی خواهیم کرد. خداوند میفرماید: «در آن روز مردمان لنگ و غمدیده را که از دیارشان رانده شده بودند، جمع میکنم. به اشخاص لنگ و بازماندگان قوم که در تبعید به سر میبرند، زندگی تازه میبخشم و آنها را قومی نیرومند میسازم. خودم در صهیون، از آن روز تا به ابد، بر آنها سلطنت خواهم کرد.»