ایّوب 12:28-28

امّا حکمت را در کجا می‌توان یافت و دانش در کجا پیدا می‌شود؟ انسان فانی راه آن را نمی‌داند و در دنیای زندگان پیدا نمی‌شود. اعماق اقیانوس‌ها می‌گویند که حکمت نزد ما نیست و در اینجا پیدا نمی‌شود. حکمت را نمی‌توان با طلا خرید و ارزش آن بیشتر از نقره است، گرانبهاتر است از طلا و جواهرات نفیس. طلا و الماس را نمی‌توان با حکمت برابر کرد و با جواهر و طلای نفیس مبادله نمی‌شود. ارزش حکمت بمراتب بالاتر از مرجان و بلور و گرانتر از لعل است. یاقوت کبود و طلای خالص را نمی‌توان با حکمت مقایسه کرد. پس حکمت را از کجا می‌توان به دست آورد و منشأ دانش کجاست؟ حکمت از نظر تمام موجودات زنده پوشیده است و حتّی پرندگان هوا نیز آن را نمی‌بینند. مرگ و نیستی ادّعا می‌کنند که فقط شایعه‌ای از آن شنیده‌اند. تنها خدا راه حکمت را می‌شناسد و می‌داند آن را در کجا می‌توان یافت. زیرا هیچ گوشهٔ زمین از او پوشیده نیست، و هر چیزی را که در زیر آسمان است می‌بیند. خدا، به باد قدرت وزیدن می‌دهد و حدود و اندازهٔ دریاها را تعیین می‌کند. به باران فرمان می‌دهد که در کجا ببارد و برق و صاعقه در کدام مسیر تولید شوند. پس او می‌داند که حکمت در کجاست. او آن را امتحان کرد، ارزش آن را دیده تأیید فرمود. آنگاه به بشر گفت: «به یقین بدانید که ترس از خداوند، حکمت واقعی و پرهیزکردن از شرارت، دانش حقیقی است.»