یعقوب 1:3-12
یعقوب 1:3-12 TPV
ای برادران من، درست نیست كه بسیاری از شما در كلیسا معلّم دیگران باشید، چون میدانید كه روز داوری برای ما معلّمین سختتر خواهد بود. همهٔ ما اغلب مرتكب خطاهایی میشویم و كسیكه در سخن گفتن خطا نكند، مرد كاملی است و میتواند تمام وجود خود را مهار كند. ما به دهان اسبان دهنه میزنیم تا مطیع ما شوند و به این وسیله تمام بدن آنها را به هر طرف كه بخواهیم برمیگردانیم. همچنین میتوان كشتیهای بسیار بزرگ را كه از بادهای سخت رانده میشوند، با استفاده از سكّان بسیار كوچكی مهار كرد و به هر جا كه ناخدا بخواهد، هدایت نمود. زبان هم همینطور است، گرچه عضو كوچكی است ولی ادّعاهای بسیار بزرگی مینماید. چه جنگلهای بزرگ كه با جرقّهای، آتش میگیرند. زبان هم آتش است! در میان تمام اعضای بدن ما زبان دنیایی از شرارت است كه همهٔ وجودمان را میآلاید و دوران زندگی را به جهنّم سوزانی مبدّل میکند. انسان توانسته است و باز هم میتواند تمام حیوانات وحشی و پرندگان و خزندگان و ماهیان را رام كند. ولی هیچکس هرگز نتوانسته است زبان را تحت فرمان خود نگاه دارد. زبان، شرور و رام نشدنی و پر از زهر كشنده است. ما با آن هم خداوند و پدر را حمد و سپاس میگویم و هم انسان را كه به صورت خدا آفریده شده است، دشنام میدهیم. از یک دهان هم شكر و سپاس شنیده میشود و هم دشنام! ای برادران، این كار درست نیست. آیا یک چشمه میتواند از یک شكاف هم آب شیرین و هم آب شور جاری سازد؟ ای برادران، آیا درخت انجیر میتواند زیتون و یا درخت انگور، انجیر به بار آورد، همینطور چشمهٔ آب شور هم نمیتواند از خود آب شیرین جاری سازد.