پیدایش 18:2-25
پیدایش 18:2-25 TPV
خداوند خدا فرمود: «خوب نیست كه آدم تنها زندگی كند. بهتر است یک همدمِ مناسب برای او بسازم تا او را كمک كند.» پس خداوند، تمام حیوانات و پرندگان را از خاک زمین ساخت و نزد آدم آورد تا ببیند آدم چه نامی بر آنها خواهد گذاشت و هر نامی كه آدم بر آنها گذاشت، همان نام آنها شد. بنابراین آدم تمام پرندگان و حیوانات را نامگذاری كرد، ولی هیچ‌یک از آنها همدم مناسبی برای آدم نبود كه بتواند او را كمک كند. پس خداوند، آدم را به خواب عمیقی فرو برد و وقتی او در خواب بود یكی از دنده‌هایش را برداشت و جای آن را به هم پیوست. سپس از آن دنده زن را ساخت و او را نزد آدم آورد. آدم گفت: «این مانند خود من است. استخوانی از استخوانهایم و قسمتی از بدنم. نام او نساء است، زیرا از انسان گرفته شد.» به همین دلیل مرد پدر و مادر خود را ترک می‌كند و با زن خود زندگی می‌كند و هر دو یک تن می‌شوند. آدم و زنش هر دو برهنه بودند و این را شرم‌آور نمی‌دانستند.
برنامۀ کتاب‌مقدس
برنامۀ کتاب‌مقدس کودکان
