مزامیر 5:56-11

هر روزه سخنان مرا منحرف میسازند. همه فکرهای ایشان درباره من برشرارت است. ایشان جمع شده، کمین میسازند. بر قدمهای من چشم دارند زیرا قصدجان من دارند. آیا ایشان بهسبب شرارت خودنجات خواهند یافت؟ ای خدا امتها را درغضب خویش بینداز. تو آوارگیهای مرا تقریر کردهای. اشکهایم را در مشک خود بگذار. آیا این در دفتر تو نیست؟ آنگاه در روزی که تو رابخوانم دشمنانم روخواهند گردانید. این رامی دانم زیرا خدا با من است. در خدا کلام او را خواهم ستود. درخداوند کلام او را خواهم ستود. بر خدا توکل دارم پس نخواهم ترسید. آدمیان به من چه میتوانند کرد؟