مزامیر 1:18-32

ای خداوند! ای قوت من! تو را محبت می نمایم. خداوند صخره من است وملجا و نجاتدهنده من. خدایم صخره من است که در او پناه میبرم. سپر من و شاخ نجاتم و قلعه بلند من. خداوند را که سزاوار کل حمد است، خواهم خواند. پس، از دشمنانم رهایی خواهم یافت. رسنهای موت مرا احاطه کرده، و سیلابهای شرارت مرا ترسانیده بود. رسنهای گور دور مراگرفته بود و دامهای موت پیش روی من درآمده. در تنگی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خویش استغاثه نمودم. او آواز مرا از هیکل خودشنید و استغاثه من به حضورش به گوش وی رسید. زمین متزلزل و مرتعش شده، اساس کوههابلرزید و متزلزل گردید چونکه خشم او افروخته شد. دخان از بینی او برآمد و نار از دهانش ملتهب گشت و آتشها از آن افروخته گردید. آسمان را خم کرده، نزول فرمود و زیر پای وی تاریکی غلیظ میبود. برکروبی سوار شده، پرواز نمود و بر بالهای باد طیران کرد. تاریکی را پرده خود و خیمهای گرداگرد خویش بساخت، تاریکی آبها و ابرهای متراکم را. از تابش پیش روی وی ابرهایش میشتافتند، تگرگ و آتشهای افروخته. و خداوند از آسمان رعد کرده، حضرت اعلی آواز خود را بداد، تگرگ و آتشهای افروخته را. پس تیرهای خود را فرستاده، ایشان را پراکنده ساخت، و برقها بینداخت وایشان را پریشان نمود. آنگاه عمق های آب ظاهر شد و اساس ربع مسکون مکشوف گردید، از تنبیه توای خداوند، از نفخه باد بینی تو! پس، از اعلی فرستاده، مرا برگرفت و ازآبهای بسیار بیرون کشید. و مرا از دشمنان زورآورم رهایی داد و از خصمانم، زیرا که از من تواناتر بودند. در روز بلای من پیش رویم درآمدند، لیکن خداوند تکیه گاه من بود. و مرابجای وسیع بیرون آورد؛ مرا نجات داد زیرا که درمن رغبت میداشت. خداوند موافق عدالتم مرا جزا داد و به حسب طهارت دستم مرا مکافات رسانید. زیراکه راههای خداوند را نگاه داشته، و به خدای خویش عصیان نورزیدهام، و جمیع احکام اوپیش روی من بوده است و فرائض او را از خوددور نکردهام، و نزد او بیعیب بودهام وخویشتن را از گناه خود نگاه داشتهام. پس خداوند مرا موافق عدالتم پاداش داده است و به حسب طهارت دستم در نظر وی. خویشتن رابا رحیم، رحیم مینمایی، و با مرد کامل، خود راکامل مینمایی. خویشتن را با طاهر، طاهرمی نمایی و با مکار، به مکر رفتار میکنی. زیراقوم مظلوم را خواهی رهانید و چشمان متکبران را به زیر خواهی انداخت. زیرا که تو چراغ مراخواهی افروخت؛ یهوه خدایم تاریکی مرا روشن خواهد گردانید. زیرا به مدد تو بر فوجها حمله میبرم و به خدای خود از حصارها برمی جهم. و اما خدا طریق او کامل است و کلام خداوندمصفی. او برای همه متوکلان خود سپر است، زیرا کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخرهای غیر از خدای ما؟ خدایی که کمر مرابه قوت بسته و راههای مرا کامل گردانیده است.