زکریا 1:9-17

وحی کلام خداوند بر ضد سرزمین حَدراخ است، و بر دمشق قرار خواهد گرفت. زیرا که چشم خداوند بر بشر و بر تمامی قبایل اسرائیل است، و بر حَمات نیز که با آن هم‌مرز است، و بر صور و صیدون، اگرچه بسیار حکیمند. صور از برای خویش دژی ساخته و نقره را همچون غبار و طلا را چون خاک کوچه‌ها انباشته است. اما اینک خداوندگار او را بیرون خواهد راند، و قدرتش را بر دریا در هم خواهد شکست، و آتشْ او را فرو خواهد بلعید. اَشقِلون این را دیده، خواهد ترسید؛ غزه نیز از درد به خود خواهد پیچید، و عِقرون نیز، زیرا که امیدش بر باد شده است. پادشاه از غزه نابود خواهد شد؛ و اَشقِلون خالی از سکنه خواهد گشت؛ مردمان وحشی در اَشدود سکونت خواهند گزید، و من غرور فلسطینیان را منقطع خواهم ساخت. خون را از دهانش دور خواهم کرد، و مکروهات را از میان دندانهایش؛ از آنان نیز، باقیمانده‌ای از آنِ خدای ما خواهند بود، که همچون طایفه‌ای در یهودا خواهند بود، و عِقرون مانند یِبوسی خواهد شد. و من نزد خانۀ خود در برابر لشکریان مهاجم اردو خواهم زد، در برابر آن که می‌آید و می‌رود؛ و ستمگر بار دیگر بر آنها پا نخواهد نهاد، زیرا اکنون به چشمان خود دیدبانی می‌کنم. ای دختر صَهیون، بسیار شادی کن! و ای دختر اورشلیم، فریاد بلند سر ده! هان پادشاهت نزد تو می‌آید؛ او عادل و صاحب نجات است، فروتن و سوار بر الاغ، بر کُرۀ الاغ. ارابه را از اِفرایِم و اسب جنگی را از اورشلیم بر خواهم داشت، و کمان جنگ شکسته خواهد شد. او صلح را به قومها ندا خواهد کرد؛ و حکومتش از دریا تا دریا، و از نهر فُرات تا کرانهای زمین خواهد بود. و در خصوص تو نیز، به سبب خون عهدم با تو، اسیرانت را از چاه بی‌آب رها خواهم کرد. ای اسیرانِ امید، به دژ خود بازگردید! همین امروز اعلام می‌کنم که به شما دو چندان باز خواهم داد. زیرا یهودا را همچون کمانم خم کرده‌ام، و اِفرایِم را چون تیر بر آن نهاده‌ام. فرزندان تو را ای صَهیون، بر خواهم انگیخت، بر ضد فرزندان تو ای یونان؛ و تو را همچون شمشیر مردی جنگاور خواهم ساخت. آنگاه خداوند بر فراز ایشان ظاهر خواهد شد، و تیر او همچون برق خواهد جَست؛ خداوندگارْ یهوه کَرِنا را خواهد نواخت و در گردبادهای جنوبی به پیش خواهد تاخت. خداوند لشکرها سپر ایشان خواهد بود، و ایشان خواهند خورد و بر سنگهای فلاخُن پا خواهند نهاد، خواهند نوشید و همچون مستان نعره خواهند زد؛ چونان پیاله از خون لبریز خواهند شد، و مانند گوشه‌های مذبح به خون آغشته خواهند گردید. در آن روز، یهوه خدایشان آنان را همچون گله‌ای که قوم او باشند نجات خواهد داد؛ و آنان همچون نگینهای تاج، بر سرزمین او خواهند درخشید. چه عظیم است نیکویی او، و چه عظیم، زیبایی‌اش! گندم، مردان جوان را شکوفا خواهد ساخت و شراب تازه، دوشیزگان را.