غزل غزلها 4:1
غزل غزلها 4:1 NMV
مرا از پی خود بِکِش؛ بیا تا بدویم! پادشاه مرا به حجله‌های خویش درآورده است. تو مایۀ شادی و سرور مایی، و عشق تو را بیش از شراب می‌ستاییم! چه بایسته که مِهر تو چنین بر دلهاست!
مرا از پی خود بِکِش؛ بیا تا بدویم! پادشاه مرا به حجله‌های خویش درآورده است. تو مایۀ شادی و سرور مایی، و عشق تو را بیش از شراب می‌ستاییم! چه بایسته که مِهر تو چنین بر دلهاست!
برنامۀ کتاب‌مقدس
برنامۀ کتاب‌مقدس کودکان
