رومیان 1:4-8

پس دربارۀ آنچه ابراهیم یافت، چه می‌توان گفت، او که به حسب جسم، جَد ما شمرده می‌شود؟ اگر ابراهیم بر پایۀ اعمالْ پارسا شمرده شده بود، می‌توانست فخر کند؛ امّا در نظر خدا چنین نیست. زیرا کتاب چه می‌گوید؟ «ابراهیم به خدا ایمان آورد و این برای او پارسایی شمرده شد.» امّا کسی که کار می‌کند، مزدش حق او شمرده می‌شود، نه هدیه. امّا آن که کاری نمی‌کند، بلکه به خدایی توکل می‌دارد که بی‌دینان را پارسا می‌شمارد، ایمان او برایش پارسایی به شمار می‌آید. همان‌گونه که داوود نیز خجسته می‌خوانَد کسی را که خدا او را بدون اعمالْ پارسا می‌شمارد، و می‌گوید: «خوشا به حال آنان که خطایایشان آمرزیده شد و گناهانشان پوشانیده گردید. خوشا به حال آن که خداوند گناه وی را به حسابش نگذارد.»