مزمور 32
32
خوشا به حال آن که عِصیانش آمرزیده شد
قصیدۀ#32:0 معنی اصل عبری روشن نیست، ولی احتمالاً اصطلاحی ادبی یا مربوط به موسیقی است؛ همچنین در بقیۀ کتاب. داوود.
1خوشا به حال آن که عِصیانش آمرزیده شد،
و گناهش پوشانیده گردید.
2خوشا به حال آن که خداوند خطایی به حسابش نگذارد
و در روحش فریبی نباشد.
3هنگامی که خاموشی گزیده بودم،
استخوانهایم می‌پوسید
از ناله‌ای که تمام روز برمی‌کشیدم.
4زیرا دست تو روز و شب بر من سنگینی می‌کرد؛
طراوتم به تمامی از میان رفته بود،
بسان رطوبت در گرمای تابستان. سِلاه
5آنگاه به گناه خود نزد تو اعتراف کردم
و جرمم را پنهان نداشتم.
گفتم: «عِصیان خود را نزد خداوند اعتراف خواهم کرد»؛
و تو جرمِ گناهم را عفو کردی. سِلاه
6از این رو، باشد که هر پیروِ سرسپردۀ تو
در زمانی که یافت می‌شوی
به درگاهت دعا کند؛
حتی اگر آبهای بسیار سیلان کند،
هرگز بدو نخواهد رسید.
7تو مخفیگاه من هستی؛
تو مرا از تنگی حفظ خواهی کرد،
و با غریو رهایی احاطه‌ام خواهی نمود. سِلاه
8تو را بصیرت خواهم آموخت،
و به راهی که باید رفت ارشاد خواهم کرد؛
و در حالی که چشمم بر توست،
تو را مشورت خواهم داد.
9همچون اسب و قاطر بی‌فهم مباش،
که تنها به افسار و لگام مهار می‌شوند،
وگرنه نزدیکت نمی‌آیند.
10رنجهای شریران بسیار است،
اما هر کس را که بر خداوند توکل دارد
محبت احاطه خواهد کرد.
11ای پارسایان، در خداوند شادی کنید و خوش باشید؛
ای همۀ راست‌دلان، بانگ شادی برآورید.
اکنون انتخاب شده:
مزمور 32: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop