مزمور 141

141
به آواز دعایم گوش فرا ده
مزمور داوود.
1خداوندا، تو را می‌خوانم؛ نزد من بشتاب!
چون تو را می‌خوانم، به صدای من گوش فرا ده.
2دعای من به حضور تو چون بخور استوار شود،
و دستان برافراشته‌ام چون قربانی شامگاهی.
3خداوندا، بر دهانم نگاهبان بگذار،
و بر دَرِ لبهایم دیدبانی کن.
4دل مرا از گرایش به شرارت بازدار،
تا همراه مردان بدکار مرتکب اعمال زشت نشوم،
و از لذایذ ایشان نخورم!
5مرد پارسا مرا بزند، که محبت خواهد بود در حَقم،
و توبیخم کند، که روغن خواهد بود بر سَرم؛
و سَرِ من از آن ابا نخواهد داشت.
اما من همواره بر ضد اعمال بدکاران دعا خواهم کرد.
6وقتی حُکّام ایشان از صخره‌ها به زیر افکنده شوند،
آنگاه سخنان مرا خواهند شنید، زیرا که پسندیده است.
7خواهند گفت: «چنانکه کسی خیش زند و زمین را شیار کند،
استخوانهای ما بر دهانۀ هاویه پراکنده گشته است.»
8اما ای یهوه، خداوندگار من،
چشمان من به سوی توست؛
به تو پناه می‌آورم،
پس مرا بی‌دفاع مگذار.
9مرا از دامی که برایم نهاده‌اند نگاه دار،
و از تلۀ بدکاران.
10باشد که شریران با هم در تورهای خود گرفتار آیند،
در آن حال که من به سلامت می‌گذرم.

اکنون انتخاب شده:

مزمور 141: nmv

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی

None

می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید