مزمور 4:107-9

برخی در بیابانهای بی‌آب و علف سرگردان شدند، و راه به شهری مسکون نیافتند؛ گرسنه و بسیار تشنه، جانشان در اندرونشان کاهیده شد. آنگاه در تنگی خویش نزد خداوند فریاد برآوردند، و ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید. آنان را از راهی راست هدایت کرد، تا به شهری مسکون درآمدند. پس خداوند را به سبب محبتش سپاس گویند، به جهت کارهای شگفت‌انگیزش برای بنی‌آدم. زیرا که جان آرزومند را سیر می‌گرداند و جان گرسنه را به چیزهای نیکو پر می‌سازد.