میکاه 7
7
در انتظار خدای نجات
1وای بر من!
زیرا همچون گردآورندۀ میوۀ تابستانی شده‌ام،
و مانند کسی که انگورچینی می‌کند؛
نه خوشۀ انگوری برای خوردن یافت می‌شود
و نه نوبر انجیری، که جان من مشتاق آن است.
2سرسپردگان از زمین نابود شده‌اند،
و صالحی در میان آدمیان بر جا نمانده است؛
همگی برای ریختن خون در کمین می‌نشینند،
و همنوع خود را به دام صید می‌کنند.
3در شرارت‌ورزی چیره‌دستند؛
حاکمْ رشوه می‌طلبد و قاضی نیز همچنین؛
قدرتمندانشان به هرآنچه می‌خواهند حکم می‌کنند،
و ایشان آن را به هم می‌بافند.
4بهترینشان مانند خارند،
و صالح‌ترینشان همچون خاربست.
روز دیدبانان توست، و مجازاتت فرا رسیده؛
اکنون زمان پریشانیِ ایشان است.
5بر دوست خود اعتماد مکن
و به یار خویش اطمینان مدار؛
نزد هم‌آغوش خود نیز عنان دهان خویش نگاه دار؛
6زیرا پسر بر پدر بی‌حرمتی می‌کند،
دختر بر ضد مادر، قیام
و عروس علیه مادرشوهر؛
و دشمنان شخص، اهل خانۀ اویند.
7اما من به سوی خداوند چشم می‌دوزم،
و برای خدای نجاتِ خویش انتظار می‌کشم؛
خدای من مرا اجابت خواهد کرد.
8ای دشمن من بر من شادی مکن،
زیرا اگرچه بیفتم، بر خواهم خاست،
و اگرچه در تاریکی بنشینم،
خداوند نور من خواهد بود.
9غضب خداوند را متحمل خواهم شد،
زیرا که به او گناه ورزیده‌ام،
تا آنگاه که به دفاع از من برخیزد
و دادرسی‌ام کند.
او مرا به روشناییْ بیرون خواهد آورد،
و من عدالت او را نظاره خواهم کرد.
10آنگاه دشمنم این را خواهد دید،
و غرقِ شرمساری خواهد شد؛
همان که به من می‌گفت:
«یهوه خدایت کجاست؟»
چشمانم بر او خواهد نگریست،
و حال مانند گِل کوچه‌ها پایمال خواهد شد.
11روز ساختن دیوارهایت فرا خواهد رسید؛
در آن روز مرزها گسترش خواهد یافت.
12در آن روز، از آشور و شهرهای مصر نزد تو خواهند آمد،
از مصر تا رود فرات؛
از دریا تا دریا
و از کوه تا کوه.
13اما زمین ویران خواهد شد،
به سبب ساکنانش و ثمرۀ اعمالشان.
ستایش خداوند
14قوم خویش و گلۀ میراث خود را به عصای خویش شبانی کن،
آنان را که به تنهایی در جنگل، میان سرزمینی حاصلخیز#7:14 در عبری: ”در میان کَرمِل“. ساکنند؛
باشد که چون روزگاران پیشین،
در باشان و جِلعاد بچرند.
15همچون روزهایی که از سرزمین مصر به در آمدی،
بدیشان چیزهای شگفت‌انگیز نشان خواهم داد.
16قومها چون این را بینند،
از همۀ قوّت خویش شرمسار خواهند شد؛
دست بر دهان خواهند نهاد،
و گوشهایشان کر خواهد شد؛
17مانند مار خاک را خواهند لیسید،
مانند موجوداتی که بر زمین می‌خزند؛
از دژهای خود لرزان بیرون خواهند آمد،
و هراسان رو به سوی یهوه خدای ما خواهند نهاد،
و از تو خواهند ترسید.
18کیست خدایی همانند تو،
که گناه را می‌آمرزد
و از نافرمانیِ باقیماندۀ میراث خویش درمی‌گذرد؟
خشم خود را تا به ابد نگاه نمی‌دارد،
زیرا از محبت کردن لذت می‌برد.
19بار دیگر بر ما رحم خواهد کرد،
و بر گناهان ما چیره خواهد شد.
تو تمامی گناهان ما را به قعر دریا خواهی افکند.
20امانت را برای یعقوب و محبت را برای ابراهیم به جا خواهی آورد،
چنانکه در روزگاران کهن برای پدران ما سوگند خوردی.
اکنون انتخاب شده:
میکاه 7: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop