مراثی اِرمیا 15:5-22

شادی از دلهای ما رخت بربسته، و رقصمان به ماتم بدل گشته است. تاج از سر ما فرو افتاده؛ وای بر ما، که گناه ورزیده‌ایم! از همین رو، دل ما بی‌تاب شده، و به سبب همین چیزها دیدگانمان تار گشته است، یعنی برای کوه صَهیون که متروک مانده، و شغالان در آن پرسه می‌زنند. اما تو، ای خداوند، تا ابد سلطنت می‌کنی؛ تخت تو نسل اندر نسل برقرار خواهد بود. چرا ما را برای همیشه از یاد می‌بَری؟ چرا برای مدتی چنین مدید ترکمان گفته‌ای؟ خداوندا، ما را نزد خود بازگردان، تا بازگشت کنیم؛ روزهایمان را همچون ایام قدیم تازه کن! مگر آنکه به‌تمامی طردمان کرده، و بی‌نهایت بر ما خشمگین باشی.