مراثی اِرمیا 31:3-38

زیرا خداوند آدمی را تا به ابد ترک نمی‌کند، بلکه هرچند کسی را محزون سازد، بر حسب کثرت محبتش رحم خواهد کرد؛ زیرا از دل نمی‌خواهد آدمی را به مصیبت و اندوه دچار سازد. اسیرانِ زمین را جملگی زیر پا لِه کردن، در حضور آن متعال حقِ انسانی را ضایع کردن، دادرسیِ کسی را در محکمه منحرف ساختن، این‌گونه کارها پسندیدۀ خداوندگار نیست. کیست که سخنی بگوید و واقع شود، اگر خداوندگار بدان امر نکرده باشد؟ آیا از دهان آن متعال نیست، که هم مصیبت و هم خوشی صادر می‌شود؟