مراثی اِرمیا 13:1-18

«از اعلی آتش فرستاد، و آن را به استخوانهایم داخل ساخت؛ برای پاهایم دام گسترد، و مرا به عقب برگرداند؛ مرا بهت‌زده وانهاد، بیمار در تمامی روز. «یوغِ نافرمانیهای من محکم بسته شد، آنها به دست وی به هم تنیده گشت؛ آنها را بر گردنم نهاد، و قوّت مرا زائل ساخت؛ خداوندگار به دست آنان مرا تسلیم کرد، که در برابرشان یارای ایستادنم نیست. «خداوندگار مردان نیرومند مرا جملگی در میانم رد کرد؛ او سپاهی را بر ضد من فرا خوانْد، تا جوانان مرا در هم کوبند؛ خداوندگار دختر باکرۀ یهودا را چنانکه در چَرخُشت، پایمال کرد. «از این سبب است که گریانم، و اشک از دیدگانم جاری است؛ تسلی‌دهنده از من دور است و کسی که جانم را تازه کند، نزدیک من نیست. فرزندانم مفلوک رها شده‌اند،‌ زیرا که دشمن چیره گشته است.» صَهیون دستانش را دراز می‌کند، اما کسی نیست که تسلایش دهد؛ خداوند بر ضد یعقوب مقدّر فرموده که همسایگانش دشمن او شوند؛ اورشلیم در میان آنها به چیزی مُلوّث بدل گشته است. «خداوند عادل است، زیرا من بر فرمان او عِصیان ورزیدم. ای همۀ قومها بشنوید و رنج مرا ملاحظه کنید؛ مردان و زنان جوان من به اسیری رفته‌اند.