اِرمیا 30
30
آمدن خدا به یاری اسرائیل
1کلامی که از جانب خداوند بر اِرمیا نازل شد: 2«یهوه خدای اسرائیل چنین می‌فرماید: تمامی سخنانی را که به تو گفته‌ام، در طوماری بنویس. 3زیرا خداوند می‌فرماید اینک ایامی می‌آید که سعادت را به قوم خود اسرائیل و یهودا باز خواهم گردانید و ایشان را به سرزمینی که به پدرانشان بخشیدم، باز خواهم آورد تا آن را به تصرف آورند؛» این است فرمودۀ خداوند.
4این است کلامی که خداوند دربارۀ اسرائیل و یهودا فرمود: 5«خداوند چنین می‌گوید:
«فریاد وحشت به گوش می‌رسد؛
هراس است و آرامش نی.
6حال بپرسید و ببینید:
آیا مرد می‌تواند بزاید؟
پس چرا هر مردی که می‌بینم،
همچون زنی در حالِ زا، دست بر شکم دارد؟
چرا رنگ از همۀ رخسارها رفته است؟
7وای بر ما، زیرا که آن روز، روزِ عظیمی است!
روزی که مانند آن نیست.
زمان تنگیِ یعقوب؛
اما از آن نجات خواهد یافت.
8«خداوند لشکرها می‌فرماید: در آن روز یوغِ او را از گردنشان خواهم شکست و بندهایشان را خواهم گسست؛ و بیگانگان دیگر ایشان را بندۀ خود نخواهند ساخت. 9بلکه ایشان یهوه خدای خود و داوودْ پادشاه خویش را که برای ایشان برمی‌انگیزم، خدمت خواهند کرد.
10«خداوند می‌فرماید:
«پس ای خادم من یعقوب، مترس!
و ای اسرائیل، هراسان مباش!
زیرا هان تو را از آن مکان دوردست نجات خواهم داد
و نسل تو را از سرزمین اسارتشان خواهم رهانید.
یعقوب باز خواهد گشت و از آرامش و آسایش برخوردار خواهد بود،
و دیگر کسی او را ترسان نخواهد ساخت.
11زیرا من با تو هستم تا تو را نجات بخشم؛
خداوند چنین می‌فرماید؛
قومهایی را که تو را در میانشان پراکنده ساختم،
به تمامی نابود خواهم کرد؛
اما تو را به تمامی نابود نخواهم ساخت.
تو را بی‌سزا نخواهم گذاشت،
اما تأدیب تو به اندازه خواهد بود.
12«آری، خداوند چنین می‌فرماید:
«جراحت تو بی‌علاج است
و زخمت مهلک.
13کسی نیست که به دفاع از حق تو برخیزد؛
زخمهایت را مرهمی نیست،
و نه پیکرت را شفایی.
14همۀ یارانت تو را از یاد برده‌اند،
و کسی در اندیشۀ تو نیست؛
زیرا که تو را به ضرب دشمن مبتلا ساختم،
و به تأدیبِ خصمِ بی‌رحم سپردم؛
از آن رو که تقصیر تو عظیم است،
و گناهانت بی‌شمار.
15چرا به سبب جراحت خود فریاد سر می‌دهی؟
دردِ تو را علاجی نیست!
با تو چنین کردم،
از آن رو که تقصیر تو عظیم است،
و گناهانت بی‌شمار.
16«اما آنان که تو را فرو می‌بلعند همگی بلعیده خواهند شد،
و دشمنانت جملگی به اسارت خواهند رفت؛
آنان که تو را چپاول می‌کنند چپاول خواهند شد،
و تاراج کنندگانت را به تاراج خواهم سپرد.
17زیرا خداوند می‌فرماید:
از آنجا که تو را مطرود خوانده، می‌گویند:
”این است صَهیون، که کسی در اندیشه‌اش نیست،“
من سلامت را بر تو بازگردانده،
زخمهایت را شفا خواهم بخشید.
18«خداوند چنین می‌فرماید:
«هان من سعادت را به خیمه‌های یعقوب باز خواهم گردانید،
و بر مسکنهایش ترحم خواهم کرد؛
شهر بر تَلِ آن بنا خواهد شد،
و قصرش بر جایی که بود خواهد ایستاد.
19سرود شکرگزاری از آن بر خواهد خاست
و آوازِ جشن‌گیرندگان بلند خواهد شد.
ایشان را کثیر خواهم ساخت
و دیگر قلیل نخواهند بود؛
سرافرازشان خواهم کرد،
و دیگر حقیر نخواهند بود.
20فرزندانشان همچون ایام پیشین خواهند بود،
و جماعتشان در حضور من استوار خواهند گشت؛
و من همۀ آنان را که بر ایشان ستم می‌کنند، جزا خواهم داد.
21حاکم ایشان از خودشان خواهد بود،
و رهبرشان از میان خود ایشان بر خواهد خاست؛
او را نزدیک خواهم آورد
و او نزدیک من خواهد آمد؛
زیرا کیست که خود جرأت کند
نزدیک من آید؟»
این است فرمودۀ خداوند.
22«پس شما قوم من خواهید بود،
و من خدای شما خواهم بود.»
23هان، توفانِ خداوند برخاسته است!
خشم او چون گردبادی سهمگین پیش می‌رود،
تا بر سر شریران فرود آید.
24غضب خداوند بر نخواهد گشت
تا آنگاه که تدبیرهای دلش را
به کمال تحقق بخشد.
در روزهای آخر،
این را در خواهید یافت.
اکنون انتخاب شده:
اِرمیا 30: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop