اِشعیا 1:32-8

اینک پادشاهی به عدالت سلطنت خواهد کرد، و حکمرانان به انصاف حکم خواهند راند. هر یک همچون پناهگاهی در برابر باد و سرپناهی در برابر توفان خواهند بود؛ همچون نهرهای آب در بیابان خشک، و سایۀ صخره‌ای بزرگ در صحرای سوزان. آنگاه چشمان بینندگان تار نخواهد شد، و گوشهای شنوندگان خواهد شنید. دلِ شتابندگانْ معرفت را درک خواهد کرد، و زبان اَلکَنان فصیح و بلیغ خواهد گردید. شخص خبیث دیگر شریف خوانده نخواهد شد، و شخص رذل دیگر نجیب نامیده نخواهد گردید. چراکه خبیث به خباثت سخن می‌گوید و دل او به شرارت اشتغال دارد. فساد را پیشه کرده است و دربارۀ خداوند عقاید نادرست می‌پراکَنَد. گرسنگان را تهی‌دست رها می‌کند و آب را از تشنه‌لبان دریغ می‌دارد. راه و روش شخص رذل، شریرانه است؛ او تدابیر شریرانه می‌اندیشد تا فقیران را به سخنان دروغ نابود سازد، و نیازمندان را از دادرسی به دور دارد. اما شریفان به شرافت تدبیر می‌کنند، و به شرافت استوار خواهند ماند.