اِشعیا 1:29-21

وای بر اَریئیل، وای بر اَریئیل! شهری که داوود در آن خیمه زد! سال بر سال بیفزایید، و عیدها را در وقتشان برگزار کنید! اما من اَریئیل را در فشار خواهم نهاد، و ماتم و سوگواری خواهد بود، و او برایم مانند آتشگاه مذبح خواهد بود. من دور تا دور بر ضد تو اردو خواهم زد، به برجها محاصره‌ات خواهم کرد، و مَنجِنیقها علیه تو بر پا خواهم داشت. پست شده، از دل زمین سخن خواهی گفت، و کلامت از قعر خاک به‌سختی شنیده خواهد شد. صدایت همچون آواز ارواح از زمین بر خواهد آمد، و آوازت از میان غبار نجوا خواهد کرد. اما انبوه دشمنانت همچون ذراتِ غبار خواهند شد، و خیل ستمکیشان همچون کاهی که رانده شود؛ به‌ناگاه و در یک آن، خداوند لشکرها به سراغ تو خواهد آمد، با تُندر و زمین‌لرزه و غرّش مَهیب، با تندباد و توفان و آتش فرو بلعنده. انبوه قومهایی که بر ضد اَریئیل به جنگ برخاسته‌اند، جملۀ آنان که با او و با قلعۀ وی جنگیده، او را در فشار نهاده‌اند، مانند خواب خواهند بود، و همچون رؤیای شب. مانند شخص گرسنه که در خواب، خویشتن را در حال خوردن می‌بیند، اما چون بیدار می‌شود شکمش هنوز خالی است، و همچون شخص تشنه که در خواب، خویشتن را در حال نوشیدن می‌بیند، اما چون بیدار می‌شود، بی‌حال است و کماکان تشنه، انبوه تمامی قومهایی که با کوه صَهیون می‌جنگند چنین خواهند بود. حیرت کنید و متحیر باشید! کور شوید و نابینا باشید! مست شوید، اما نه از شراب! افتان و خیزان باشید، اما نه از مُسکِرات! زیرا خداوند بر شما خوابی سنگین نازل کرده است. او چشمان شما انبیا را بسته است؛ او سرهای شما رؤیابینندگان را پوشانیده است. تمام این رؤیا برای شما جز کلمات طوماری ممهور نیست. اگر آن را به کسی دهند که خواندن می‌داند و بگویند: «این را بخوان،» پاسخ خواهد داد: «نمی‌توانم، زیرا که مُهر و موم شده است.» یا اگر به کسی داده شود که خواندن نمی‌داند، و به او بگویند: «این را بخوان،» پاسخ خواهد داد: «خواندن نمی‌دانم.» خداوندگار می‌گوید: «این قوم به دهان خود به من نزدیک می‌آیند و به لبهای خویش مرا حرمت می‌نهند، اما دلشان از من دور است؛ ترس آنان از من حُکم آموختۀ بشر است و بس. بنابراین، هان بار دیگر با اعمال عجیب و شگفت‌انگیز این قوم را شگفت‌زده خواهم ساخت. حکمت حکیمانشان نابود خواهد شد، و فهم فهیمانشان محو خواهد گشت.» وای بر آنان که تدبیرهای خود را زیرکانه از خداوند پنهان می‌سازند، که اعمالشان در تاریکی است و با خود می‌گویند: «کیست که ما را ببیند؟ کیست که ما را بشناسد؟» شما همه چیز را وارونه می‌سازید. آیا کوزه‌گر همچون گِل انگاشته شود؟ آیا مصنوع دربارۀ صانع خود بگوید که: «او مرا نساخته است»؟ یا کوزه دربارۀ کوزه‌گر بگوید که: «او را فهمی نیست»؟ آیا در اندک زمانی لبنان به بوستان بدل نخواهد شد، و بوستان، جنگل به شمار نخواهد آمد؟ در آن روز، ناشنوایان کلام طومار را خواهند شنید، و چشمان نابینایان از میان ظلمت و تاریکی خواهد دید. مسکینان بار دیگر در خداوند شادی خواهند کرد، و آدمیانِ نیازمند در قدوس اسرائیل وجد خواهند نمود. زیرا که ستمکیشان هلاک خواهند شد، تمسخرگران نابود خواهند گردید، و شرارت‌پیشگان منقطع خواهند گشت، آنان که انسانی را به سخنی مجرم می‌سازند، برای آن که در محکمه حکم می‌کند دام می‌گسترند، و به ادعای باطلْ حق بی‌گناه را پایمال می‌کنند.