حِزقیال 29
29
نبوّت بر ضد مصر
1در روز دوازدهمِ ماه دهم از سال دهم، کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 2«ای پسر انسان، روی به جانب فرعون پادشاه مصر کرده، بر ضد او و تمامی مصر نبوّت کن. 3زبان گشوده، بگو: خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید:
«ای فرعون، پادشاه مصر،
اینک من بر ضد تو هستم؛
ای اژدهای بزرگ،
که در میان نهرهایت خفته‌ای،
که می‌گویی: ”نیلِ من، از آنِ من است؛
من خودْ آن را ساخته‌ام!“
4پس من قلابها به چانه‌ات می‌گذارم،
و ماهیان نهرهایت را به فلسهایت خواهم چسبانید؛
و تو را با تمامی ماهیانی که به فلسهایت چسبیده‌اند،
از میان نهرهایت بیرون خواهم کشید،
5و تو را در بیابان ترک خواهم کرد،
تو و جملۀ ماهیان نهرهایت را!
در صحرا خواهی افتاد،
و کسی تو را بر نخواهد گرفت و جمع نخواهد کرد.
تو را خوراک حیوانات زمین
و مرغان هوا خواهم ساخت.
6آنگاه همۀ ساکنان مصر خواهند دانست که من یهوه هستم.
«از آن رو که برای خاندان اسرائیل عصایی از نی بیش نبودی،#29:6 در عبری: «نبودند». 7چون تو را به دست خود گرفتند، خرد شدی و سبب چاک خوردنِ کِتفهای جمیع ایشان گشتی، و چون بر تو تکیه زدند، شکستی و کمرهای جملگی آنان را لرزان ساختی. 8پس خداوندگارْ یهوه چنین می‌گوید: اینک شمشیری بر تو خواهم آورد و انسان و حیوان را از میانت منقطع خواهم کرد؛ 9و سرزمین مصر خراب و ویران خواهد شد. آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم!
«چون گفته‌ای: ”نیل از آنِ من است؛ من خود آن را ساخته‌ام!“ 10پس اینک من به ضد تو و نهرهایت هستم، و سرزمین مصر را از مِجدُل تا اَسوان و تا سرحدات کوش، به‌تمامی خراب و ویران خواهم کرد. 11نه انسانی بر آن پا خواهد گذاشت و نه حیوانی از آن گذر خواهد کرد، و چهل سال نامسکون خواهد ماند. 12من سرزمین مصر را به ویرانه‌ای در میانِ ممالکِ ویران بدل خواهم ساخت و شهرهایش در میان شهرهای مخروب، چهل سال ویران خواهد ماند. مصریان را در میان قومهای دیگر پراکنده خواهم کرد و آنان را در میان ممالک دیگر متفرق خواهم ساخت.
13«اما خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید: پس از پایان چهل سال، مصریان را از میان قومهایی که میانشان پراکنده شده‌اند، گرد خواهم آورد، 14و سعادتِ گذشته را به مصر باز خواهم گردانید و آنان را به سرزمین فَتروس، یعنی به زمین مولِدشان باز خواهم آورد، اما در آنجا مملکتی ناچیز خواهند بود. 15مصر ناچیزترینِ ممالک خواهد بود و دیگر بار خویشتن را بر قومهای دیگر بر نخواهد افراشت. و آنان را چنان کوچک خواهم ساخت که دیگر هرگز بر قومهای دیگر فرمان نخواهند راند. 16مصر دیگر هرگز نقطۀ اتکای خاندان اسرائیل نخواهد بود، بلکه یادآور گناه ایشان در روی کردن به مصر. آنگاه خواهند دانست که من خداوندگارْ یهوه هستم.»
17در روز اوّلِ ماه اوّل از سال بیست و هفتم، کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 18«ای پسر انسان، نبوکدنصر، پادشاه بابِل، چنان سخت از لشکر خود بر ضد صور کار کشید که سرهای همه بی‌مو گشت و پوست از شانه‌هایشان کنده شد. با این حال نه او و نه لشکریانش را از زحمتی که بر ضد صور کشیدند، سودی حاصل نشد. 19پس خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید: اینک من سرزمین مصر را به نبوکدنصر پادشاه بابِل خواهم داد. او ثروت#29:19 یا ”مردمانش“. آن را با خود خواهد برد و آن را غارت و تاراج خواهد کرد تا مزد لشکریانش باشد. 20و خداوندگارْ یهوه می‌گوید: من سرزمین مصر را به عنوان مزد خدمتی که کرده است به او خواهم داد، زیرا این کار را برای من کرده‌اند.
21«در آن روز شاخی برای خاندان اسرائیل خواهم رویانید، و دهان تو را در میان ایشان خواهم گشود. آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم!»
اکنون انتخاب شده:
حِزقیال 29: nmv
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
The Persian New Millennium Version © 2014, is a production of Elam Ministries. All rights reserved.
www.kalameh.com/shop