۲سموئیل 1:23-7

این است آخرین سخنان داوود: وحی داوود پسر یَسا، وحی مردی که به مقام بلند ممتاز گردید، مسیحِ خدای یعقوب، و مزمورسرای شیرین اسرائیل: «روح خداوند به واسطۀ من سخن گفت؛ کلام او بر زبانم بود. خدای اسرائیل سخن گفت؛ صخرۀ اسرائیل مرا گفت: آن که عادلانه بر مردم حکومت کند، و خداترسانه حکم برانَد، همچون روشنایی صبح است، مانند نخستین پرتوهای خورشید در صبح بی‌ابر، و چون برقِ سبزه‌های روی زمین پس از بارش باران. «آیا خانۀ من با خدا چنین نیست؟ او با من عهد جاودانی بسته است، که در همه چیز آراسته و مستحکم است. آیا تمامی نجات و تمامی آرزوی مرا، به شکوفه نخواهد نشانید؟ اما مردان فرومایه جملگی مانند خارند که به دور افکنده می‌شود، چراکه آنها را به دست نتوان گرفت. و آن که بخواهد به ایشان دست زند، می‌باید به آهن و چوبِ نیزه مسلح گردد؛ و آنان در مکان خویش به آتش سوخته خواهند شد.»