آیات محبوب کتاب مقدس از Eóin 12

به اشتراک گذاشتن

Giḋ bé ní seirḃís daṁsa, leanaḋ sé mé; agus mar a mbía misi, bíaiḋ mo ṡeirḃiseaċ ann mar an gcéadna: giḋ bé ḋéanas seirḃís daṁ, ḃéura Maṫair onóir ḋó.

Giḋ bé ġráḋuiġeas a anam féin caillfiḋ sé é; agus giḋ bé ḟuáṫuiġeas a anam féin ar an sáoġalso coiṁéudfaiḋ sé é ċum na beaṫa marṫanuiġe.

Go deiṁin, deiṁin, a deirim riḃ Muna ḃfaġa an gráinne cruiṫneaċda ṫuiteas ann sa talaṁ bás, fanuiḋ sé na áonar: aċd má ġeiḃ sé bás, do ḃéir sé toraḋ mór úaḋ.

Táinig mé mar ṡolus ċum an tsáoġail, ionnus giḋ bé ċreideas ionnam naċ déanaḋ sé coṁnuiḋe a ndorċadas.

Agus giḋ bé neaċ éisdeas mo ḃríaṫra, agus naċ ccreidfe íad, Ní ḋáorfa misi é: óir ní ṫáinig mé do ḋamnuġaḋ an doṁain, aċd do ṡlánuġaḋ an doṁain.

Ann sin do ġlac Muire punta duinnement náird ḟírinniġ, roúasail, agus do ung si cosa Iósa, agus do ṫiorrmuiġ sí a ċosa lé na grúaig: agus do ḃí an teaċ ar na líonaḋ do ḃalaḋ na huinnemeinte.

Do ġlacadar géuga pailme, agus do ċuádar a maċ do ṫeagṁáil air, agus do éiġṁeadar, Hosanna: As beannaiġṫe an té ṫig a nainm an Tiġearna Rí Isráel.

Agus do ḟreaguir Iósa íad, ag ráḋ, Ṫáinig an úair, ionnus go ḃfuiġeaḋ Mac an duine glóir.