آیات محبوب کتاب مقدس از رومیان 2

به اشتراک گذاشتن

آیا تو گمان می‌کنی که با محکوم کردن دیگران از کیفر الهی خواهی رَست در‌حالی‌که همان کارها را انجام می‌دهی؟ آیا فراوانی مهر و بردباری و صبر خدا را ناچیز می‌شماری؟ مگر نمی‌‌‌دانی که منظور مهربانی خدا این ‌است که تو را به توبه راهنمایی نماید؟

بنابراین ‌ای آدمی، تو کیستی که دربارۀ دیگران قضاوت می‌کنی؟ هرکه باشی هیچ عذری نداری؛ چون هرگاه اعمال دیگران را محکوم می‌کنی و خودت مرتکب آن اعمال می‌شوی، درحقیقت خودت را محکوم کرده‌ای.

زیرا خدا تبعیض قائل نمی‌شود.

زیرا شنیدن احکام شریعت کسی را در حضور خدا کاملاً نیک نمی‌سازد، بلکه کسانی‌که شریعت را انجام می‌دهند نیک شمرده می‌شوند.

زیرا خدا به هر‌کس برحسب کارهایی که کرده است، پاداش یا کیفر خواهد داد.

و کسانی‌که خودخواه هستند و حقیقت را رد می‌کنند و به‌دنبال ناراستی می‌روند، آن‌ها مورد خشم و غضب خدا قرار خواهند گرفت.

با سخت‌دلی و بی‌میلی خود نسبت به توبه، عقوبت خود را تا روز ظهور غضب خدا و داوری عادلانۀ او پیوسته شدیدتر می‌سازی.