آیات محبوب کتاب مقدس از اِشعیا 53

به اشتراک گذاشتن

امّا او به‌خاطر گناهان ما، مجروح شد و به‌خاطر شرارت‌های ما، مضروب گردید. از زخم‌های او، ما شفا یافتیم و توسط ضربه‌هایی که او تحمّل کرد، سلامتی یافتیم.

همۀ ما مثل گوسفندان گم‌شده بودیم و هریک از ما به راه خود می‌رفت، ولی خداوند گناه ما را بر وی نهاد، و او به‌جای ما متحمّل مجازات شد.

«او متحمّل مجازاتی شد که حقّ ما بود، و او دردهایی را تحمّل کرد که می‌بایست ما تحمّل می‌کردیم. ما پنداشتیم که درد و رنج و زحمت‌های او مجازاتی از جانب خدا بود،

ما او را حقیر شمردیم و به حساب نیاوردیم، و او متحمّل رنج و درد شد. کسی نمی‌خواست حتّی به او نگاه کند؛ ما او را نادیده گرفتیم، مثل ‌این‌که اصلاً وجود نداشت.

«با او، با خشونت رفتار شد، امّا او با فروتنی آن‌ را تحمّل کرد. مانند برّه‌ای که به کشتارگاه می‌برند و مانند گوسفندی که هنگام پشم‌چینی ساکت است، او دهان خود را نگشود.

خداوند می‌گوید: «این ارادۀ من بود که او متحمّل چنین رنجی بشود. او جان خود را قربانی گناه دیگران ساخت؛ به این دلیل، زندگی او طولانی خواهد بود و او نوادۀ خود را خواهد دید، و به‌وسیلهٔ او ارادۀ من، اجرا خواهد شد.

ارادۀ خداوند بر آن بود که بندۀ او مثل نهالی در زمین خشک رشد کند. او نه زیبایی و نه اُبهتی داشت که مردم به او توجّه کنند، و نه جذابیّتی که توجّه دیگران را جلب کند.

بنابراین من مقامی عالی، و جایگاهی میان بزرگان و صاحبان قدرت، به او خواهم داد. او جان خود را با رضایت داد و از جملهٔ شریران محسوب گشت. او گناه بسیاری را بر خود گرفت و برای گناهکاران شفاعت می‌کند.»

بعد از تحمّل یک زندگی پُررنج، او ثمرۀ مشقّت خود را خواهد دید؛ او خواهد دانست که درد و رنج او بیهوده نبوده است. بندۀ نیک من که از او خشنودم، دردهای مردم زیادی را تحمّل خواهد کرد، و من به‌خاطر او، آن‌ها را خواهم بخشید.

او را ظالمانه گرفته محکوم کردند و به‌پای مرگ بردند، و هیچ‌کس اعتنایی به سرنوشت او نداشت. او به‌خاطر گناهان مضروب گشت.

او را در مقبرۀ شریران و در کنار دولتمندان دفن کردند، هرچند که او هیچ‌وقت مرتکب جرمی نشده بود و هیچ ناراستی در دهانش نبود.»