آیات محبوب کتاب مقدس از اَفِسُسیان 4

به اشتراک گذاشتن

نسبت به یکدیگر مهربان و دل‌سوز باشید و چنان‌که خدا در شخص مسیح شما را بخشیده است، شما نیز یکدیگر را ببخشید.

کاملاً فروتن، ملایم و بردبار باشید و یکدیگر را با محبّت تحمّل کنید.

یک کلمۀ زشت از دهانتان خارج نشود، بلکه گفتار شما همیشه به‌جا، خوب و بناکننده باشد تا در نتیجۀ آن به شنوندگان فیضی برسد.

از این پس دیگر هیچ نوع تلخی، غیظ، خشم، داد و فریاد، دشنام و نفرت را در میان خود راه ندهید.

اگر عصبانی شُدید، نگذارید خشمتان شما را به گناه بکشاند و نگذارید آفتاب بر خشم شما غروب کند. به ابلیس فرصت ندهید.

شما باید از آن زندگی‌ای که در گذشته داشتید، یعنی آن سرشتی که فریب شهوات خود را می‌خورد و در راه هلاکت بود، دست بکشید و از خود دور سازید. دل و ذهن شما باید کاملاً نو شود و سرشت تازه‌ای را که در نیکی و پاکی حقیقی و به شباهت خدا آفریده شده است، به خود بپوشانید.

تمام تلاش خود را برای حفظ آن وحدتی که روح‌القدس به‌وجود می‌آورد و با رشته‌های صلح و صفا به هم پیوسته می‌شود، بکار ببرید.

درواقع این او بود که بعضی را برای رسالت، بعضی را برای نبوّت، بعضی را برای بشارت و بعضی را برای شبانی و تعلیم برگزید، تا مقدّسین برای کار خدمت و بنای بدن مسیح مجهّز شوند، تا زمانی که ما همه به آن وحدتی که در ایمان و شناخت فرزند خدا است، دست یابیم و مطابق آن میزان کاملی که در مسیح یافت می‌شود، به بلوغ کامل برسیم.

در‌آن‌صورت دیگر مثل بچّه‌ها نخواهیم بود که با امواج رانده می‌شوند و از بادهای متغیّر تعالیم بشری متلاطم می‌گردند و فریب حیله‌ها و نیرنگ‌های مردمی را می‌خورند که می‌خواهند آن‌ها را گمراه سازند، بلکه در همان حالی‌که حقیقت را با محبّت بیان می‌کنیم، ما باید در هر مورد در مسیح که سر است، رشد کنیم.