آیات محبوب کتاب مقدس از جامعه 2

به اشتراک گذاشتن

خدا به کسانی‌ که او را خشنود می‌سازند، حکمت، دانش و خوشی می‌بخشد، ولی به خطاکاران مشقّتِ کار و زحمتِ اندوختن مال را می‌دهد تا آن‌ را از ایشان گرفته به کسانی عطا کند که از آن‌ها راضی است. این نیز بیهوده است و در پی باد دویدن.

پس برای انسان بهتر است که بخورد و بنوشد و از دست‌رنج خود لذّت ببرد. این از جانب خداوند است. زیرا کیست که بتواند جدا از خدا چیزی بخورد و لذّت ببرد؟

امّا وقتی به کارهایی که کرده بودم و زحماتی که در زیر آفتاب کشیده بودم فکر کردم، فهمیدم که همۀ آن‌ها چون دویدن دنبال باد، بیهوده و بی‌فایده بودند.

هر چیزی که می‌دیدم و می‌خواستم به دست ‌آوردم و خود را از هیچ خوشی و لذّتی محروم ‌نساختم. از هر کاری که می‌کردم، لذّت می‌بردم و همین پاداش زحماتم بود.

دیدم، همان‌طور که روشنی بر تاریکی برتری دارد، حکمت هم برتر از جهالت است.

شخص حکیم بینش دارد و راه خود را می‌داند، امّا مرد احمق در تاریکی به سر می‌برد. ولی این‌ را هم دانستم که عاقبت هردوی ایشان یکی است.

آدمی با زحمت فراوان و از روی عقل و دانش و مهارت مال و دارایی می‌اندوزد، سپس همه را برای کسی به‌جا می‌گذارد که هرگز برای آن زحمت نکشیده است. این نیز بیهوده و مصیبتی بزرگ است.