آیات محبوب کتاب مقدس از اوّل قرنتیان 13

به اشتراک گذاشتن

محبّت بردبار و مهربان است. در محبّت، حسادت و خودستایی و تکبّر نیست. محبّت رفتار ناشایسته ندارد، در پی نفع خود نیست، خشمگین نمی‌شود و کینه به دل نمی‌گیرد.

محبّت همه‌چیز را متحمّل می‌شود، همواره اعتماد می‌کند، همیشه امیدوار است و در همه حال پایداری می‌کند.

محبّت از ناراستی خوشحال نمی‌شود ولی از راستی شادمان می‌گردد.

اکنون این سه چیز باقی می‌ماند: ایمان و امید و محبّت؛ ولی بزرگ‌ترین این‌ها محبّت است.

محبّت هرگز از میان نخواهد رفت؛ امّا نبوّت‌ها به پایان خواهد رسید و سخن گفتن به زبان‌ها خاتمه خواهد یافت و معرفت از میان خواهد رفت.

اگر به زبان‌های آدمیان و فرشتگان سخن گویم ولی محبّت نداشته باشم، ناقوسی پُرصدا و سنجی پُرهیاهو شده‌ام.

اگر قادر به نبوّت و درک کلّیۀ اسرار الهی و تمام دانش‌ها باشم و اگر چنان ایمانی داشته باشم که بتوانم کوه‌ها را از جایشان به‌جای دیگر منتقل کنم ولی محبّت نداشته باشم، هیچ هستم!

اگر تمام دارایی خود را به فقرا بدهم و حتّی بدن خود را در راه خدا به سوختن بسپارم امّا محبّت نداشته باشم، هیچ سودی عاید من نخواهد شد.

زمانی‌‌که بچّه بودم، حرف‌های بچّگانه می‌زدم و بچّگانه تفکّر و استدلال می‌کردم. حال که بزرگ شده‌ام، از روش‌های بچّگانه دست کشیده‌ام.