آیات محبوب کتاب مقدس از Lúcás 22

به اشتراک گذاشتن

g‐á rádh, A Athair, má’s toil leat é, beir uaim an cupán so: acht cheana, nárab é mo thoil‐se acht do thoil‐se do‐ghéantar.

acht do‐rinneas‐sa guidhe ar do shon‐sa, chum nach gcaillfeadh ar do chreideamh: agus nuair iompóchair neartuigh do bhráithre.

Agus do thóg sé arán, agus nuair thug sé buidheachas, do bhris sé é, agus thug sé dhóibh é, g‐á rádh, Is é seo mo chorp do‐bheirthear ar bhúr son‐sa: déanaidh so mar chuimhneamh orm‐sa.

Agus an cupán, mar an gcéadna, tar éis suipéir, g‐á rádh, Is é an cupán so an tiomna nua im’ fhuil‐se doirtear amach ar bhúr son‐sa.

Agus ar mbeith dhó i bpian‐bhroid chráidhte, ba dhéine do ghuidh sé: agus d’éirigh a chuid allais mar bhéadh braoin fola ag tuitim chum talmhan.

Acht ní mar sin daoibh‐se: acht an té is mó eadraibh, bíodh sé mar an té is óige; agus an té is áirde oraibh mar an té do‐ghní friotháileamh.

Agus adubhairt seisean, Adeirim leat, a Pheadair, nach nglaodhfaidh an coileach indiu, go séanfair trí h‐uaire aon aithne do bheith agat orm.