آیات محبوب کتاب مقدس از N. Matu 26

به اشتراک گذاشتن

Dianaibh faire agus urnaigh, gus nach tuit sibh ann am buaireadh. Tha an spiorad gu dearbh toileach, ach tha ʼn fheoil lag.

An sin thuirt e riu: Tha mʼanam brònach eadhon gu bàs: fanaibh an so, agus dianaibh faire maille rium.

ʼSa dol ceum air adhart, thuit e air aghaidh a g-urnaigh ʼsa g-radh: Mʼ Athair, ma ghabhas e dianamh, rachadh a chailis so seachad orm: ach co dhiu, cha n-ann mar is aill leamsa, ach mar is aill leatsa.

Oir si so mʼfhuilse an tiomnaidh nuaidh, a dhoirtear air son morain gu mathanas pheacannan.

ʼS air dhaibh a bhith ri ʼn suipeir, ghlac Iosa aran, agus bheannaich e, agus bhrist e, agus thug e dha dheisciopuil, us thuirt e: Gabhaibh, agus ithibh: se so mo chorpsa.

ʼSa glacadh na cailis, thug e taing, us thug e dhaibh, a g-radh: Olaibh uile dhe so.

Agus thainig e dhʼionnsuidh a dheisciopul, us fhuair e ʼnan cadal iad, us thuirt e ri Peadar: Ciod e so? an e nach bʼurrainn duibh aon uair a chaithris maille rium?

Oir tha mi g-radh ribh: cha n-ol mi á so suas de thoradh so na fionain, gus an latha sin air an ol mi ùr e maille ribh ann an rioghachd mʼAthar.

Agus chuimhnich Peadar facal Iosa, a thuirt e: Mun goir an coileach, aicheadhaidh tu mi tri uairean. ʼSa dol a mach, ghuil e gu goirt.

Eiribh, siubhlamaid; seall, tha ʼm fear a bhrathas mi aig laimh.

An sin thuirt Iosa ris: Cuir air ais do chlaidheamh gu aite fhein: oir iadsan uile a ghlacas an claidheamh, theid iad a dhith leis a chlaidheamh.