آیات محبوب کتاب مقدس از Лука 13

به اشتراک گذاشتن

– Тапчы эжиктеҥ кирерге кӱјӱренигер. Айдып турум слерге: кӧп улус кирейин дейле, ого кирип болбос.

Анда јоболдыҥ кӧрмӧзине туттурала, он сегис јыл јобоп јӱрген ӱй кижи болгон. Ол корчойып калган, арка-сыны тӱзелбейтен. Иисус оны кӧрӧлӧ, Бойына кычырып алып, – Ӱй кижи, оору-јоболдоҥ айрылып јадыҥ – дейле

ого колын салып, алкады. Онызы бу тарый тӱзелип, Кудайды алкай берди.

Эмди калганчы болгон кижи, баштапкы болор, баштапкы болгоны, калганчы болор.

Айыл ээзи туруп, эжигин бӧктӧп ийзе, слер тыштында туруп, эжикти токылдадып: «Бийибис, биске ач!» – деп јайнаарыгар. Је ол слерге айдар: «Слер кайдаҥ келген улус? Слерди билбезим».

Јок – деп, айдып турум слерге! Је кинчегерди алынып, Кудайга баштанбазагар, ончогор анайып ок ӧлӱп каларыгар.

Је ол слерге айдар: «Слерди билбезим, кайдаҥ келген улус. Јаман кылынып јӱргендер, ончогор менеҥ кеде барыгар!»

Иисус айтты: – Кудайдыҥ Каандыгы неге тӱҥей, Оны неге тӱҥейлеп айдайын? Ол горчицаныҥ ӱренине тӱҥей. Оны кижи алып, садында отургускан. Ол ӧзӱп, јаан агаш болуп калган, теҥериниҥ куштары оныҥ будактарына уйа тарткан.