آیات محبوب کتاب مقدس از Матто* 6

به اشتراک گذاشتن

Шумо аввал Подшоҳии Худо ва ростии Ӯро ҷӯед ва Ӯ ҳамаи ин чизҳоро низ ба шумо медиҳад.

Аз ин рӯ, ғами рӯзи ояндаро нахӯред, фардо ташвишҳои худро дорад. Барои ҳар рӯз ташвиши худи ҳамон рӯз басанда аст».

Бино бар ин, ба шумо мегӯям, ки ғами зиндагиатонро нахӯред, ки чӣ мехӯреду чӣ менӯшед ва ғами бадани худро нахӯред, ки чӣ мепӯшед. Магар зиндагӣ фақат аз хӯрок ва бадан аз пӯшок иборат аст?

Аммо ҳангоме ки шумо дуо мехонед, ба хонаатон даромада, дарро пӯшед ва ба Падаратон, ки нонамоён аст, дуо кунед. Он гоҳ Падаратон, ки ҳеҷ чиз аз назари Ӯ пинҳон нест, ба шумо мукофот медиҳад.

Пас шумо ин тавр дуо кунед: Эй Падари мо, ки дар осмонӣ, Номи Ту муқаддас бод. Бигзор Подшоҳии Ту биёяд. Хости Ту, ки дар осмон иҷро мешавад, дар замин низ иҷро шавад.

Ризқу рӯзии имрӯзаамонро ба мо бидеҳ

ва корҳои бади моро бубахш, чи тавре ки мо низ онҳоеро, ки ба мо бадӣ мекунанд, мебахшем.

Моро ба озмоиш дучор накун, балки аз шайтон раҳоӣ деҳ.

Агар шумо одамонеро, ки дар ҳаққатон бадӣ мекунанд, бубахшед, Падари осмониатон ҳам шуморо мебахшад.

Ба парандаҳо нигоҳ кунед: онҳо на киштукор мекунанду на ҳосил ҷамъ мекунанд ва на дар анборҳо ҳосил захира мекунанд. Лекин Падари осмониатон онҳоро мехӯронад. Магар арзиши шумо аз парандаҳо баландтар нест?

Дар замин барои худ сарват ҷамъ накунед, ки дар ин ҷо куяву занг мезанад ва дуздон даромада, онро медузданд. Баръакс, дар осмон сарват ҷамъ кунед. Чунин сарватро куяву занг намезанад ва дуздон даромада, онро намедузданд. Зеро ҳар ҷое ки сарват доред, фикру хаёли шумо низ дар он ҷо хоҳад буд.

Ҳеҷ кас ба ду хоҷа хизмат карда наметавонад, чунки ё якеашро дӯст медораду дигарашро бад мебинад ё ба яке вафодор мемонаду дигарашро писанд намекунад. Шумо низ наметавонед ҳам бандаи Худо бошеду ҳам бандаи пул.

Пас, агар Худо алаферо, ки имрӯз дар саҳро ҳасту пагоҳ ба танӯр партофта мешавад, чунин пӯшонад, наход шуморо, эй сустимонҳо аз он чанд маротиба беҳтар пӯшонда натавонад?!

Аммо, ҳангоме ки шумо садақа медиҳед, бигзор дасти ростатон аз кори дасти чапатон огоҳ нашавад, то ки садақаи шумо пинҳон монад. Он гоҳ Падари шумо, ки чизҳои пинҳониро мебинад, ба шумо мукофот медиҳад.

Исо суханонашро давом дода гуфт: «Дар назди мардум намоишкорона корҳои нек накунед. Вагарна аз Падари осмониатон мукофот намегиред.

Боз вақте ки рӯза мегиред, монанди одамони дурӯя рӯятонро ҷиддӣ вонамуд накунед. Зеро дурӯяҳо намуди зоҳириашонро ғамзада нишон медиҳанд, то дигарон бинанд, ки онҳо рӯзадор ҳастанд. Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки онҳо аллакай мукофоти худро гирифтаанд. Лекин, вақте ки шумо рӯза мегиред, дасту рӯятонро шуста, мӯйҳоятонро шона кунед, то ба ғайр аз Падаратон, ки нонамоён аст, дигар ҳеҷ кас рӯза гирифтани шуморо нафаҳмад. Он гоҳ Падаратон, ки ниҳонбин аст, ба шумо мукофот хоҳад дод.