YouVersion Logo
Search Icon

لوقا 6

6
صاحب روز شبات #منظور از روز شبات، روز عِبادِت یهودیان هسته که در اون روز اجازۀ کار هاکاردن رِه نذارننه.
1اَتّا از روزهای شبات عیسی گندمجار دِله جه دَییه رد بی‌یِه. وِنه شاگِردون خوشه‌های گندِم رِه چینه و شه دست جه ساوِسّنه، خاردِنه. 2اما چند تا فَریسی بائوتِنه: «چه ایسّه کاری کانّی که در روز شبات جایز نی‌یه؟» 3عیسی جِواب هادا: «مگه کتاب مقدَسِ دِله نَخوندِسّینی که داوود پیغمبِر چیکار هاکارده اون موقع که وِ و وِنه یارا وشنا بینه؟ 4وِ بورده خِدا سِره دِله و نون وقفی ره بیی‌ته و بخارده و شه یارا رِه هِم هادا، در صورِتی که فقط کاهنونسّه اون نونا حلال بی‌یِه.» 5باز بائوته: «مِن که انسان ریکا هستِمه صاحب شبات هِم هَسّه.»
6در شباتی دیگه بوردِه کنیسه و شِروع هاکارده به تعلیم هاداهن. اَتّا مردی اونجه دیّه که وِنه راسّه دست خِشک بیی‌ته بی‌یِه. 7علِمایِ دینی و فَریسیون، عیسی رِه زیر نظِر داشتِنه، تا بَوینند آیا در روز شبات هیچ کس رِه شفا دِنه یا نا؛ اینِسّه که دِنبال اَتّا بَهانه دیی‌نه تا وِ رِه متّهم هاکانند. 8اما عیسی که متوجه ویشون فکرها بَییه، خِشکه دست مَردی رِه بائوته: «راست بَووش همه جلو هِرِس.» وِ هِم راست بیّه و هِرِسّا. 9عیسی ویشونه بائوته: «شِمِجه پورسِمبه: کِدوم در روز شبات دِرِست هَسّه، خوبی یا بدی، نجات هاداهِنه جان آدِم، یا نابود هاکاردِن؟» 10اَتّا اَتّای ویشونه حارشا و بعد اون مَردی رِه بائوته: «شه دست رِه دراز هاکان!» وِ هِم این کار رِه هاکارده و وِنه دست سالم بیّه. 11اما اونا خَله عصبانی بیی‌نه و با هِم مشورت هاکاردِنه که عیسی رِه چیکار هاکانند.
انتخاب دِوازده رسول
12در اَتّا از اون روزها عیسی دِعا هاکاردنِسّه بورده کوه، و شو رِه در عِبادِت خِدا به صبح بَرِسِندییه. 13صبح زود شاگِردون رِه بِخاسّه، ویشون دِله جه دِوازده تا رِه اِنتِخاب هاکارده و ویشون رِه رسول بخوندِسّه. 14شَمعون که عیسی وِنه نوم رِه پِطرُس بی‌یِشته، آندریاس، پِطرُسِ برار، یعقوب، یوحنا، فیلیپ، برتولما، 15متی، توما، یعقوب حَلفای ریکا، شَمعون که معروف بی‌یِه به غیور، 16یهودا یعقوب ریکا، و یهودای اَسخَریوطی که وِ رِه خیانِت هاکارده.
«خِش به حال شما»
17عیسی شه شاگِردونِ هِمراه، کوه جه پایین بی‌یمو و اَتّا صافِ جا هِرِسّا. وِنه شاگِردون و خَله از مردِم از سرتاسر یهودیه، اورشلیم، و شهرهای ساحلی صور و صیدون، اونجه دیی‌نه. 18اونا بی‌یَمونه اونجه تا وِنه حرفها رِه گوش هاکانند تا شه مریضی‌ها جه شفا بَیرِند، اونایی که ارواح ناپاک وویشونه اذیت کارده هِم، شِفا گِتِنه. 19مردِم همه سعی کاردِنه وِ رِه لمس هاکانِند، اینِسّه که اَتّا نیرو وِنجه بیرون اِمو که همه رِه شفا داهِه.
20اون لحظه عیسی شه شاگِردون رِه حارشا و بائوته:
«خش به حال شِما که فقیر هَسّینی،
اینِسّه که پادشاهی خِدا مال شما هسته.
21خش به حال شِما که الان وِشنا هَسّینی،
اینِسّه که سِر وونّی.
خش به حال شِما که الان بِرمه کانّی،
اینِسّه که خندون وونّی.
22«خش به حال شِما اون لحظه که مردِم، انسان ریکا اِسّه شِمه جه متنفر بَووئِن و شِما رِه شه جمع جه بیرون هاکانِند وشمارِ مردِمِ پَلی بَد نام هاکانِند. 23در اون روز شادی و خِشحالی هاکانین، اینِسّه که شِمه پاداش آسمون دِله زیاد هَسّه. اینِسّه که ویشون جد هِم اَنبیا جه اینتی هاکاردِنه.
24«اما وای بر شِما که ثِروتمندینی،
اینِسّه که شه تسلی رِه پدا هاکاردینی.
25وای بر شِما که الان سِرینی
اینِسّه که وِشنا وونّی.
وای بر شِما که الان خنده کانّی،
اینِسّه که عزا گِرِنّی و بِرمه کَفِنّی.
26«وای بر شِما اون لحظه که همه شِمه جه تَعریف هاکانند، اینِسّه که ویشونه جد هِم با انبیای دِروغین اینتی هاکاردِنه.»
محبت به دشمنون
27بعد عیسی ادامه هادا و بائوته: «ای اونایی که اِشنان‌نی، شما رِه گامبه که شه دشمنون رِه دوست دارین و اونایی که شِمه جه بد دارِننه، خوبی هاکانید. 28و هرکی شِما رِه نفرین کانده، وِنسّه برکِت بِخایین و هر کی شِما رِه اذیت کانده، وِنسّه دعای خیر هاکانید. 29اگه کسی ته اَتّا طَرِفِ صورِت رِه چَک بَزوهه، اون ور صورِت رِه هِم بَردَگِردِن بزِنه. اگه کسی ته کت رِه خانه، شه پیراهَن رِه هِم حادِه وِره. 30اگه کسی اَتّا چی تی جه خانه، هاده وِرِه، و اگه ته مال رِه کسی بَیی‌ته، وِنجه نِخاه ته رِه پَس هاده. 31با مردِم هَمونتی رفتار هاکانین که خانّی با شِما رفتار هاکانند.
32«اگه فقط کسانی رِه دوست دارین که شِما رِه دوست دارِننه، چی تی شما برتِه‌رِنی؟ حتی گناهکارون هِم شه رَفِقا رِه دوست دارِننه. 33و اگه فقط به کسانی خوبی کانّی که به شِما خوبی کانّه، چی تی شما بَرتِرِنی؟ حتی گناهکارون هِم اینکاره کانّه. 34و اگه فقط به کسانی قرض دِنّی که دونّی پَس دِنّه، چی تی شما بَرتِر هسّه‌نی؟ حتی گناهکارون هِم به گناهکارون قرض دِنّه تا اَتّا روز ویشون جه پَس بَیرِند. 35اما شما، شه دشمنون رِه دوست دارین و به اونا خوبی هاکانین و ویشونه قرض حادین و پَس نِخاین، اینِسّه که شِمه پاداش خَله زیاد هَسّه و شِما خدایِ وَچه بَخوندِسّه وونّی. اینِسّه که وِ با ناسپاسون و بدکارون مهربون هَسّه. 36پس رحیم بوشین، همونتی که شِمه پی‌یِر رحیم هَسّه.
عیبجویی از دیگرون
37«قضاوَت نکانین، تا بر شِما قِضاوَت نووشه. محکوم نَکانین، تا شما رِه محکوم نِکانَند. ببخشین، تا شِما بخشیده بَووشین. 38هادین، تا به شِما هاداهه بووهه؛ پیمانه پِر، اَنبِس، تکون هاداهه و سرریز شِمه دامِن دِله دَشندیه وونه! پَس با هر پیمانه که هادین، با همون پیمانه شما رِه پَس هاداهه وونه.»
39و این مَثِل رِه هِم ویشون اِسّه بیارده: «آیا کور تونده راهنمای کور دیگه بَووهه؟ آیا هر دِتا چاه دِله نَکِفِنّه؟ 40شاگِرد، شه اِستا جه بَرتِر نی‌یه، امّا هرکی تعلیم و تربیتش کامِل بَووهه، شه اِستا واری وونه.
41«چه ایسّه پَر کاه رِهِ شه برار چش دِله ویندی، امّا اون چویی که ته چشه دِله دره، نَویندی؟ 42چیتی توندی شه برار رِه بایری: ‹برار، بی‌یِل اون کاه رِه ته چش دِله جه در بیارِم،› امّا شه چش دِله چو رِه نَویندی؟ ای آدِم دِرو، اول اون چو رِه شه چش دِله جه دربیار، بعد بِتّر توندی بَوینی، تا پَر کاه رِهِ شه برار چش دِله جه بیرون بیاری.
دار و وِنه میوه
43«هیچ خاره دار میوۀ بد نَدِنه و هیچ دار بد هِم خوب میوه نَدِنه. 44هر داری رِه وِنه میوه جه اِشناسنّه. تلی دار جه انجیر نَتونّه بَچیِنن. تَمِشکلَم جه هِم انگور نَتّونه بَچینن! 45خارِ آدِم شه دِل دِله جه خوبی بیرون یانّه و آدِم بد شه دِل دِله جه بدی بیرون یانّه. اینِسّه که زِبون از اونچه دل وِنجه پِرهسته، حرف زَنده.
معمار دونا و معمار نادون
46«چی تی هَسّه که مه رِه ‹سَروَرَم، سرورم› گانّی، اما به اونچه گامبه، عمل نَکانّی؟ 47اونی که مه پَلی اِنه و مه حرفها رِه گوش کانده و عمل کانده، هارشین کی رِه موندِنه: 48وِ کسی رِهِ موندِنه که موقع سِره دِرِست هاکاردِن، زمین رِه جول کَندِنه و سِره پِی رِه سنگ رو بنا کانده. وقتی سِل اِنه و سیلاب اون سِره سر هجوم یارنه، نتونده اون سِره رِه تِکون هاده، اینِسّه که سنگِ رو بنا بیّه. 49اما اونی که مه حرفها رِه گوش کانده، ولی به اون عمل نَکانده، کسی رِه موندِنه که شه سِره رِه بدون پی، زمین رو بِساته. وقتی سیلاب اون سِره سر هجوم بی‌یاره، در جا خراب وونه و خرابی زیادی بر جا موندِنه.»

Currently Selected:

لوقا 6: Maz

Tõsta esile

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in