لوقا 2
2
به دنیا بی‌یموئنه عیسی مسیح
1در اون روزها آگوستوسِ قیصر دستور هادا تا همه مردِمی که زیر سلط‌ه‌ی روم دَیینه، سرشِماری بَووئِن. 2اینتا اولین سرشِماری بی‌یِه که در روزهای فرمانداری کورینیوس بر سوریه انجام گِته. 3پس، هر کس بَردَگِردِسته شه شهر تا نوم نویسی بَووهه. 4یوسِف هِم شهر ناصرۀ جلیل جه بورده بِیت‌لِحِم، همونجه‌یی که داوود بدنیا بی‌یَمو بی‌یِه، اینِسّه که از نسل و تِبارِ داوود بی‌یِه. 5وِه و وِنه نومزه مریم که پا به ماه بی‌یِه، بوردِنه بِیت‌لِحِم تا نوم نویسی بَووئِن. 6اونجه که دَیینه، موقع وَضع‌حمل مریم بَرِسیه 7و اولین وَچه ره که ریکا بی‌یِه به‌دنیا بیارده. وِره اتّا قنداق دِله دَپیته و آخور دِله بَخاسِندیه، اینِسّه که ویشونِسّه مهمانخانه دِله جا دَنیبییه.
چَپونها و فرشته‌ها
8در اون نواحی، صحرا دِله چَپونهایی دَیینه که شو سَری شه گَله جه مواظبت کاردِنه. 9یکدفعه فرشته‌ی خداوند بر ویشون ظاهر بَییه و نور جلال خداوند بر ویشون بِتابِسّه. چَپونها خَله بَتِرسینه، 10اما فرشته ویشونِ بائوته: «نَتِرسین، اینِسّه که خَوِر خوشی شِمِسّه دارمه، خَوِر خوشی که خَله‌ها شاد وُننه. 11امروز داوودِ شهر دِله نجات دهنده‌ای شِمِسّه به‌دنیا بی‌یَمو. وِه خداوندْ مسیح هَسّه. 12شِمِسّه نشونه این هَسّه که اتّا وَچه ره قنداق دِله دَپیته و آخور دِله بَخاته ویننی.» 13یکدفعه اتّا گِروه خَله گَت از فرشتهای خداوند آسمون جه ظاهر بَینه که هِمراه اون فرشته در ستایش خدا گاتِنه:
14«جلال بر خدا در آسمون بالا،
و آرامش بر مَردِمونی که زمین دِله مورد لطف وِه هَسِّنه.»
15و وقتی فرشته‌ها ووشو‌ن پَلی جه به آسمون بوردِنه، چَپونها همدیگه ره بائوتِنه: «بِیین بوریم بِیت‌لِحِم، و اونچه ره اتّفاق دَکِته، و خداوند اِما ره اونتاجه باخَوِر هاکارده ره بَوینیم.» 16پس با عَجِله بوردِنه و مریم و یوسِف و اون وَچه ره که آخور دِله بَخاته بی‌یِه ره بَدینه. 17وقتی وَچه ره بَدینه، حرفی ره که وِنه خَوِری ویشون ره بائوتِنه، پخش هاکاردِنه. 18و هرکی چَپونها صحبِت ره اِشناسته تعجب کارده. 19امّا مریم این همه ره شه یاد دِله داشته و درباره‌ی اونا فکر کارده. 20پس چَپونها بَردَگِردِستِنه در حالی که خدا ره برای اونچه بَدینه و بِشناسِنه شُکر و سپاس گاتِنه، اینِسّه که هَمه چیز هَمونتی بی‌یِه که ویشونِ بائوته بَییه.
رسم تقدیم عیسی در خانه‌ی خدا
21در هَشتِمین روز، وقتی موقع ختنه‌ی وَچه بَرِسیه، وِنه نوم ره بی‌یشتِنه عیسی. اینتا همون اسمی بی‌یِه که فرشته، قبل از قِرار بَییتِن وِه در رحم مریم وِنه رو بی‌یِشته.
22وقتی روزهای طهارت ویشون طبق شریعت موسی به‌پایان بَرِسیه، یوسِف و مریم شه وَچه عیسی ره به اورشلیم بَوِردِنه تا وِره به خدا تقدیم هاکانند. 23اینتی که خدا شریعت دِله بَنِوِشته بَییه که «اولین ریکایی هر خانواده باید به خداوند تقدیم بَووهه»؛ 24اونا هَمینتی خاستِنه طبق شریعت، اتّا جفت یاکَریم یا کَوتِر وَچه ره هِم قِربانی هاکانند.
25در اون زِمان، اتّا مردی بنام شَمعون که پِر از روحِ خدا بی‌یِه و خَله خارآدِم و دیندار بی‌یِه، اورشلیم دِله زندگی کارده و منتظر ظهور مسیح بی‌یِه. 26روحِ خدا وِنِسّه آشکار هاکارده بی‌یِه که تا مسیح خداوند ره نَوینه، نَمی‌یِنّه. 27پس شَمعون به هدایت روح خدا بورده معبد حیاط دِله، و وقتی عیسی مار و پی‌یِر عیسی ره بیاردِنه تا رسم شریعت ره وِنِسّه انجام هادِن 28شَمعون وِره شه کَشه دِله بَییته و خدا ره ستایش هاکارده، بائوته:
29«ای خداوند، اِسّا بنا به شه وعده
شه خادم ره به‌سِلامت مرخص هاکان
30اینِسّه که مه چش ته نجات ره بَدیِه
31نجاتی که در جلوی چشهای تِموم مردِم حاضر هاکاردی؛
32وِه نوری هَسّه برای ظاهر هاکاردِنه حقیقِت بر مردمونه غیراسرائیلی
و مایه سربِلِندی ته قوم، اسرائیل.»
33عیسی مار و پی‌یِر از حرفهایی که شَمعون وِنه خَوِری بائوته، تعجب هاکاردِنه. 34بعد شَمعون اوناره برکِت هادا و عیسی مار ره بائوته: «قِرار هَسّه که این وَچه باعث دَکِتِن و راست بَیینه خَلِه‌ها، از قوم اسرائیل بَووهه. وِه نشونه‌ای از طَرِف خدا وونه که بر ضد وِه اِسِّننه. 35و اینتی فکرهای دِلِ خَلِه‌ها آشکار وونه و شمشیری هِم ته دل دِله فِرو شو‌نه.»
36در اونجه نبیه‌ای زندگی کارده به اسم حَنّا. وِه فَنوئیل کیجا بی‌یِه از قبیله اَشیر که خَله پیر بی‌یِه. حَنّا بعد از هفت سال شی خانه‌داری شه مَردی ره از دست هادا بی‌یِه 37و تا هِشتاد و چهار سالگی بیوه‌زن بَموندِسّه. وِه هیچوقت معبد ره ترک نَکارده، بلکه روز و شو، با روزه و دِعا به عِبادِت مشغول بی‌یِه. 38وِه هِم در همون موقع جلو بی‌یَمو و خدا ره شکر هاکارده. و با همه‌ی اونایی که منتظرِ رِهایی اورشلیم بینه، درباره‌ی عیسی صحبِت کارده.
39وقتی یوسِف و مریم رسمِ شریعت خداوند ره تموماً انجام هادانه، بردِگَردِستِنه شه شهر ناصره واقع در جلیل. 40اون وَچه دَیه گَت بی‌یِه و قوی بی‌یِه. وِه پِر از حِکمِت بی‌یِه و فیض خدا بر وِه قِرار داشته.
عیسای نوجوون دره خدا سِره دِله
41عیسی پی‌یِر و مار هر سال عیدِ پِسَخ وِسّه شینه اورشلیم. 42وقتی عیسی دِوازده ساله بَییه، به رسمِ عید بوردِنه اورشلیم. 43پس از تِموم بَیینه رسمِ عید، وقتی وِنه پی‌یِر و مار بَردگردِستِنه، عیسای نوجوون اورشلیم دِله بَموندِسته. اما ویشون متوجه این امر نَیینه. 44اینِسّه که فِکر کاردِنه قافله دِله دَره. یک روزِ تِموم، این راه رِه بوردِنه. آخِرِ سَر میونِ شه فامیلون و دوستان دِله عیسی دِنبال بَگِردِستِنه. 45و وقتی وِره پِدا نَکاردِنه، بردَگِردِستِنه اورشلیم وِنه دِنبال. 46بعد از سه روز، آخِرِ سَر وِره معبِد دِله پِدا هاکاردِنه. وِه میون معلم‌ها هِنیشتِه بی‌یِه و به حرفهای ویشون گوش کارده و ویشون‌جه سوالهایی کارده. 47هر کی وِنه حرفها ره اِشناسّه، وِنه فهم جه و جوابهایی که داهه، تعجب کارده. 48وقتی وِنه پی‌یِر و مار وِره اونجه بَدینه، تعجب هاکاردنه. وِنه مار وِره بائوته: «ته چه اینتی هاکاردی اَمِجه، ریکا؟ مِن و ته پی‌یِر با نگرانی ته دِنبال گَردِستیمی.» 49اما وِه در جِواب بائوته: «چه ایسّه مه دِنبال گَردِستِنی؟ مگه نَدونِسِّنی که مِن وِنه شه پی‌یِرِ سِره دَووشِم؟» 50اما اونا معنیِ این حرف ره نفَهمِسّنه. 51پس ویشون هِمراه راه دَکِته بورده ناصره. و ویشون حرفِ گوش کارده. اما وِنه مار تِموم این چیزها ره شه یاد دِله داشته.
52و عیسی در قامِت و حِکمِت، و در محبوبیت خِدا پَلی و مردِم پَلی رشد کارده.
Currently Selected:
لوقا 2: Maz
Tõsta esile
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Mazanmedia