Un de Har rikjt däm leeftoljen Jeroch, un Gott säd en sienem Hoaten: Ekj well nich mea däm Ieedboddem om de Menschen wellen vefluchen; dan daut Sennen vom menschlichen Hoat es bees von siene Jugent aun; un ekj well wiedahan nich mea aulet Läwendje schlonen, aus ekj jedonen ha. Wiedahan, aule Doag de Ieed, saul nich opphieren Sot un Arnt, un Frost un Hett, Somma un Winta, un Dach un Nacht.