Biblica® Open Polish Living New Testament™ Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc. “Biblica” is a trademark registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.  All content on open.bible is made available under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/).  You are free to:  Share — copy and redistribute the material in any medium or format Adapt — remix, transform, and build upon the material for any purpose, even commercially   Under the following conditions:  Attribution — You must attribute the work as follows: “Original work available for free at www.biblica.com and open.bible” Attribution statements in derivative works should not in any way suggest that we endorse you or your use of this work. ShareAlike — If you remix, transform, or build upon the material, you must distribute your contributions under the same license as the original.  Use of trademarks: Biblica® is a trademark registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. and may not be included on any derivative works. Unaltered content from open.bible must include the Biblica® trademark when distributed to others. If you alter the content in any way, you must remove the Biblica® trademark before distributing your work.

Biblica® Słowo Życia, otwarty dostęp™

Biblica® Słowo Życia, otwarty dostęp

<div class="version vid137 iso6393pol" data-vid="137" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkMAT">
 <div class="chapter ch15" data-usfm="MAT.15">
 <div class="label">15</div><div class="s1">Czysty i nieczysty</div><div class="p"> 1Kilku faryzeuszy i przyw&#243;dc&#243;w religijnych, przyby&#322;ych z Jerozolimy, zwr&#243;ci&#322;o si&#281; wtedy do Jezusa z pytaniem:</div><div class="p"> 2&#8212;Dlaczego Twoi uczniowie nie przestrzegaj&#261; naszych odwiecznych zwyczaj&#243;w i nie dokonuj&#261; obrz&#281;du obmycia r&#261;k przed jedzeniem?</div><div class="p"> 3&#8212;A dlaczego wy, w imi&#281; w&#322;asnych tradycji, &#322;amiecie nakazy Boga?&#8212;zapyta&#322; Jezus. 4&#8212;B&#243;g przecie&#380; powiedzia&#322;: &#8222;Szanuj rodzic&#243;w&#8221; oraz &#8222;Kto zniewa&#380;a ojca lub matk&#281;, musi umrze&#263;&#8221;. 5Lecz wy twierdzicie, &#380;e je&#347;li kto&#347; powie ojcu lub matce: &#8222;Niestety, nie mog&#281; wam pom&#243;c, bo przecie&#380; to, co mia&#322;em dla was, odda&#322;em w darze Bogu do Jego &#347;wi&#261;tyni&#8221;&#8212; 6nie musi si&#281; o nich troszczy&#263;. W ten spos&#243;b wasza tradycja uniewa&#380;nia Bo&#380;y nakaz. 7Ob&#322;udnicy! Dobrze was okre&#347;li&#322; prorok Izajasz, m&#243;wi&#261;c:</div><div class="q1"> 8&#8222;Ludzie ci bardzo pi&#281;knie o Mnie m&#243;wi&#261;,</div><div class="q2">ale w ich sercach nie ma mi&#322;o&#347;ci do Mnie.</div><div class="q1"> 9Na pr&#243;&#380;no jednak oddaj&#261; Mi cze&#347;&#263;.</div><div class="q2">Nauczaj&#261; bowiem przykaza&#324;, kt&#243;re sami wymy&#347;lili.&#8221;</div><div class="p"> 10Nast&#281;pnie zawo&#322;a&#322; zgromadzonych i rzek&#322;:</div><div class="p">&#8212;S&#322;uchajcie uwa&#380;nie i postarajcie si&#281; to zrozumie&#263;: 11Nie to, co wchodzi do ust, ale to, co z nich wychodzi, sprawia, &#380;e cz&#322;owiek jest nieczysty.</div><div class="p"> 12&#8212;Czy wiesz, &#380;e Twoje s&#322;owa urazi&#322;y faryzeuszy?&#8212;powiedzieli Mu uczniowie.</div><div class="p"> 13&#8212;Ka&#380;da ro&#347;lina, kt&#243;rej nie posadzi&#322; m&#243;j Ojciec w niebie, zostanie usuni&#281;ta. 14Nie przejmujcie si&#281; nimi. To &#347;lepi przewodnicy &#347;lepych! A je&#347;li &#347;lepy prowadzi &#347;lepego, to obaj wpadn&#261; w d&#243;&#322;.</div><div class="p"> 15&#8212;Wyja&#347;nij nam ten przyk&#322;ad o pokarmie&#8212;poprosi&#322; wtedy Piotr.</div><div class="p"> 16&#8212;Wy te&#380; jeszcze tego nie rozumiecie?&#8212;zapyta&#322; Jezus. 17&#8212;Nie wiecie, &#380;e wszystko, co si&#281; wk&#322;ada do ust, trafia do &#380;o&#322;&#261;dka, po czym zostaje wydalone? 18Natomiast to, co wychodzi z ust, pochodzi z serca. I to w&#322;a&#347;nie zanieczyszcza cz&#322;owieka. 19Bo z serca pochodz&#261; z&#322;e my&#347;li, prowadz&#261;ce do morderstw, niewierno&#347;ci ma&#322;&#380;e&#324;skiej, rozwi&#261;z&#322;o&#347;ci, kradzie&#380;y, k&#322;amstw i pom&#243;wie&#324;. 20To w&#322;a&#347;nie sprawia, &#380;e cz&#322;owiek staje si&#281; nieczysty. Jedzenie nieumytymi r&#281;kami nie ma tu nic do rzeczy.</div><div class="s1">Kolejne cuda</div><div class="p"> 21Jezus opu&#347;ci&#322; tamte okolice i uda&#322; si&#281; na tereny Tyru i Sydonu. 22Tam przysz&#322;a do Niego pewna kobieta pochodzenia kananejskiego, a wi&#281;c nale&#380;&#261;ca do pogan, kt&#243;rych &#379;ydzi maj&#261; w pogardzie. Z rozpacz&#261; w g&#322;osie zawo&#322;a&#322;a:</div><div class="p">&#8212;Panie, potomku kr&#243;la Dawida, zmi&#322;uj si&#281; nade mn&#261;! Moj&#261; c&#243;rk&#281; opanowa&#322; z&#322;y duch.</div><div class="p"> 23Lecz Jezus nie odpowiedzia&#322; jej ani s&#322;owem. Uczniowie za&#347; namawiali Go:</div><div class="p">&#8212;Odpraw j&#261;, bo nie daje nam spokoju.</div><div class="p"> 24&#8212;Nie zosta&#322;em pos&#322;any do pogan&#8212;odezwa&#322; si&#281; Jezus do kobiety&#8212;ale do zagubionych owiec ze stada Izraela.</div><div class="p"> 25&#8212;Panie, pom&#243;&#380; mi!&#8212;nalega&#322;a kobieta i b&#322;aga&#322;a Go na kolanach.</div><div class="p"> 26&#8212;Nie jest dobrze odbiera&#263; chleb dzieciom i rzuca&#263; szczeni&#281;tom&#8212;odrzek&#322; Jezus.</div><div class="p"> 27&#8212;To prawda, Panie!&#8212;opowiedzia&#322;a. &#8212;Jednak nawet psom trafiaj&#261; si&#281; kawa&#322;ki, kt&#243;re spadn&#261; ze sto&#322;u ich w&#322;a&#347;cicieli.</div><div class="p"> 28&#8212;Kobieto! Jak wielka jest twoja wiara!&#8212;zawo&#322;a&#322; Jezus. &#8212;Niech si&#281; stanie to, czego pragniesz I natychmiast jej c&#243;rka odzyska&#322;a zdrowie.</div><div class="s1">Nakarmienie czterech tysi&#281;cy m&#281;&#380;czyzn</div><div class="p"> 29Wracaj&#261;c stamt&#261;d, Jezus przyszed&#322; nad Jezioro Galilejskie, wszed&#322; na wzg&#243;rze i usiad&#322;. 30I zn&#243;w &#347;ci&#261;gn&#281;&#322;y do Niego nieprzebrane t&#322;umy ludzi, prowadz&#261;cych ze sob&#261; kulawych, niewidomych, g&#322;uchoniemych oraz innych niepe&#322;nosprawnych i chorych. K&#322;adziono ich przed Jezusem, a On ich uzdrawia&#322;. 31T&#322;um wpad&#322; w podziw i wielbi&#322; Boga Izraela widz&#261;c jak g&#322;uchoniemi m&#243;wi&#261;, niepe&#322;nosprawni wracaj&#261; do zdrowia, kulawi dobrze chodz&#261; a niewidomi widz&#261;. 32Jezus za&#347; zawo&#322;a&#322; uczni&#243;w i rzek&#322;:</div><div class="p">&#8212;&#379;al mi tych ludzi! S&#261; tu od trzech dni i nie maj&#261; ju&#380; nic do jedzenia. Je&#347;li odejd&#261; st&#261;d g&#322;odni, mog&#261; zas&#322;abn&#261;&#263; w drodze do domu.</div><div class="p"> 33&#8212;Sk&#261;d tu, na pustyni, we&#378;miemy tyle jedzenia?&#8212;spytali uczniowie.</div><div class="p"> 34&#8212;A ile macie chleba?&#8212;zapyta&#322; Jezus.</div><div class="p">&#8212;Siedem bochenk&#243;w. Mamy te&#380; kilka ryb&#8212;odparli.</div><div class="p"> 35Wtedy Jezus poleci&#322; ludziom, aby usiedli na ziemi. 36Sam za&#347; wzi&#261;&#322; te siedem chleb&#243;w oraz ryby i podzi&#281;kowa&#322; za nie Bogu. Nast&#281;pnie po&#322;ama&#322; je na kawa&#322;ki i poda&#322; uczniom, a oni&#8212;ludziom. 37I tak wszyscy najedli si&#281; do syta, a zebranymi resztkami nape&#322;niono a&#380; siedem koszy. 38A nakarmionych zosta&#322;o cztery tysi&#261;ce samych tylko m&#281;&#380;czyzn, nie licz&#261;c kobiet i dzieci. 39Potem Jezus rozes&#322;a&#322; ludzi do domu, sam za&#347; wsiad&#322; do &#322;odzi i pop&#322;yn&#261;&#322; w okolice Magadanu.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Kilku faryzeuszy i przywódców religijnych, przybyłych z Jerozolimy, zwróciło się wtedy do Jezusa z pytaniem:
—Dlaczego Twoi uczniowie nie przestrzegają naszych odwiecznych zwyczajów i nie dokonują obrzędu obmycia rąk przed jedzeniem?
—A dlaczego wy, w imię własnych tradycji, łamiecie nakazy Boga?—zapytał Jezus. —Bóg przecież powiedział: „Szanuj rodziców” oraz „Kto znieważa ojca lub matkę, musi umrzeć”. Lecz wy twierdzicie, że jeśli ktoś powie ojcu lub matce: „Niestety, nie mogę wam pomóc, bo przecież to, co miałem dla was, oddałem w darze Bogu do Jego świątyni”— nie musi się o nich troszczyć. W ten sposób wasza tradycja unieważnia Boży nakaz. Obłudnicy! Dobrze was określił prorok Izajasz, mówiąc:
„Ludzie ci bardzo pięknie o Mnie mówią,
ale w ich sercach nie ma miłości do Mnie.
Na próżno jednak oddają Mi cześć.
Nauczają bowiem przykazań, które sami wymyślili.”
Następnie zawołał zgromadzonych i rzekł:
—Słuchajcie uważnie i postarajcie się to zrozumieć: Nie to, co wchodzi do ust, ale to, co z nich wychodzi, sprawia, że człowiek jest nieczysty.
—Czy wiesz, że Twoje słowa uraziły faryzeuszy?—powiedzieli Mu uczniowie.
—Każda roślina, której nie posadził mój Ojciec w niebie, zostanie usunięta. Nie przejmujcie się nimi. To ślepi przewodnicy ślepych! A jeśli ślepy prowadzi ślepego, to obaj wpadną w dół.
—Wyjaśnij nam ten przykład o pokarmie—poprosił wtedy Piotr.
—Wy też jeszcze tego nie rozumiecie?—zapytał Jezus. —Nie wiecie, że wszystko, co się wkłada do ust, trafia do żołądka, po czym zostaje wydalone? Natomiast to, co wychodzi z ust, pochodzi z serca. I to właśnie zanieczyszcza człowieka. Bo z serca pochodzą złe myśli, prowadzące do morderstw, niewierności małżeńskiej, rozwiązłości, kradzieży, kłamstw i pomówień. To właśnie sprawia, że człowiek staje się nieczysty. Jedzenie nieumytymi rękami nie ma tu nic do rzeczy.

Jezus opuścił tamte okolice i udał się na tereny Tyru i Sydonu. Tam przyszła do Niego pewna kobieta pochodzenia kananejskiego, a więc należąca do pogan, których Żydzi mają w pogardzie. Z rozpaczą w głosie zawołała:
—Panie, potomku króla Dawida, zmiłuj się nade mną! Moją córkę opanował zły duch.
Lecz Jezus nie odpowiedział jej ani słowem. Uczniowie zaś namawiali Go:
—Odpraw ją, bo nie daje nam spokoju.
—Nie zostałem posłany do pogan—odezwał się Jezus do kobiety—ale do zagubionych owiec ze stada Izraela.
—Panie, pomóż mi!—nalegała kobieta i błagała Go na kolanach.
—Nie jest dobrze odbierać chleb dzieciom i rzucać szczeniętom—odrzekł Jezus.
—To prawda, Panie!—opowiedziała. —Jednak nawet psom trafiają się kawałki, które spadną ze stołu ich właścicieli.
—Kobieto! Jak wielka jest twoja wiara!—zawołał Jezus. —Niech się stanie to, czego pragniesz I natychmiast jej córka odzyskała zdrowie.

Wracając stamtąd, Jezus przyszedł nad Jezioro Galilejskie, wszedł na wzgórze i usiadł. I znów ściągnęły do Niego nieprzebrane tłumy ludzi, prowadzących ze sobą kulawych, niewidomych, głuchoniemych oraz innych niepełnosprawnych i chorych. Kładziono ich przed Jezusem, a On ich uzdrawiał. Tłum wpadł w podziw i wielbił Boga Izraela widząc jak głuchoniemi mówią, niepełnosprawni wracają do zdrowia, kulawi dobrze chodzą a niewidomi widzą. Jezus zaś zawołał uczniów i rzekł:
—Żal mi tych ludzi! Są tu od trzech dni i nie mają już nic do jedzenia. Jeśli odejdą stąd głodni, mogą zasłabnąć w drodze do domu.
—Skąd tu, na pustyni, weźmiemy tyle jedzenia?—spytali uczniowie.
—A ile macie chleba?—zapytał Jezus.
—Siedem bochenków. Mamy też kilka ryb—odparli.
Wtedy Jezus polecił ludziom, aby usiedli na ziemi. Sam zaś wziął te siedem chlebów oraz ryby i podziękował za nie Bogu. Następnie połamał je na kawałki i podał uczniom, a oni—ludziom. I tak wszyscy najedli się do syta, a zebranymi resztkami napełniono aż siedem koszy. A nakarmionych zostało cztery tysiące samych tylko mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci. Potem Jezus rozesłał ludzi do domu, sam zaś wsiadł do łodzi i popłynął w okolice Magadanu.

Escuchar Mateusza 15