لوکا 12
12
ریاکاریئے هُمیر
(مَتّا 10:26–27)
1هما وهدا، هزاران مردم مُچّ بوت و یکدومیا گوَرمۆش دئیان و لپاشان اَت. ایسّایا پێسرا دێم گۆن مریدان تَرّێنت، وتی گپّ و تْرانی بُنگێج کرت و گوَشتی: ”چه پَریسیانی هُمیرا که ریاکاری و دوتل و دوپۆستیئے هُمیر اِنت، وتا دور بدارێت، 2چێا که هچّ چێرێن کارے نێست که زاهر و پَدّر مبیت و چُشێن اَندێم و پناهێن چیزّے نێست که آشکار و دێمدرا مبیت. 3پمێشکا، هر هبرے که شما شپئے تهاریا کرتگ، رۆچئے رُژناییا اِشکنگَ بیت و هر هبرے که شما دَپبندێن لۆگانی تها په هلوَت کرتگ، چه لۆگ و بانانی سرا جار جنَگَ بیت.
متُرسێت
(مَتّا 10:19–20، 28–33؛ 12:32)
4او منی دۆستان! شمارا گوَشان که چه مردمان متُرسێت. آ شمئے جِسم و جانا کُشتَ کننت، بله چه اِشیا گێشتر هچّ کرتَ نکننت. 5من شمارا کَڈّنَ کنان و گوَشان که چه کئیا بتُرسێت. چه هماییا بتُرسێت که کُشتَ کنت و کُشگا رَند دۆزها دئور دئیگئے واکی هم هست. هئو! من شمارا گوَشان که چه هماییا بتُرسێت. 6پنچ جِنجشک په دو پئیسها#12:6 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: ”دو اَسَریون.“ اَسَریون آ زمانگا کمنهادێن زرّے اَت. بها نبیت؟ بله هُدا چه آیان یکّێا هم بێهئیالَ نبیت. 7هُدایا شمئے سرئے مودانی هساب هم گۆن اِنت، گڑا متُرسێت چێا که شمئے کَدر و اَرزش چه سجّهێن جِنجشکان گێشتر اِنت.
8من شمارا گوَشان که هرکَس مردمانی دێما منا بمَنّیت، انسانئے چُکّ هُدائے پرێشتگانی دێما آییا مَنّیت. 9بله هرکَس مردمانی دێما منا ممَنّیت، من هم هُدائے پرێشتگانی دێما آییا نمَنّان. 10همے ڈئولا، اگن کَسے انسانئے چُکّئے هِلاپا هبر بکنت پهِلّ کنگَ بیت، بله هرکَس هُدائے پاکێن روهئے سرا کُپر بکنت، آ بَکشگَ نبیت.
11مردم شمارا گرنت و کَنیسَهانَ برنت و هاکم و هکومتانی دێما پێشَ کننت. آ وهدا، په وتی دێمپانیا#12:11 دێمپانی بزان وتی رَکّێنگئے جُهد، اَربی و پارسیا ”دفاع“. پرێشان مبێت که چے بگوَشێت، 12چێا که پاکێن روه شمارا هما وهدا وت سۆجَ دنت که چے بگوَشێت.“
نادانێن زمیندارئے مِسال
13چه مردمانی مُچّیا، یکّێا گۆن آییا گوَشت: ”او استاد! منی براتا بگوَش که چه پتئے میراسا منی بهرا بگیشّێنیت و بدنت.“ 14ایسّایا پَسّئو دات: ”او مرد! کَسێا منا شمئے میراسئے بهر کنۆک نکرتگ.“ 15گڑا گۆن مردمان گوَشتی: ”هُژّار بێت! وتا چه هر ڈئولێن تَماه و لالچا دور بدارێت، چێا که مال و دئولتئے زیادَهی انسانئے زِندئے مکسد و مُراد نه‌اِنت.“
16آییا یکّ مِسالے دات و گوَشتی: ”یکّ هستۆمندێن زمیندارے هست‌اَت که آییا چه وتی ڈگار و کِشاران بازێن دَهل و رَسَدے رَست. 17نون وتی دلا پِگری کرت که ’چے بکنان؟ منا په اِشانی اَمبار کنگا جاگه نێست.‘ 18گڑا گۆن وت گوَشتی: ’نون زانتُن چے بکنان. وتی اَمبارانَ کرۆجان و هرابَ کنان و اِشانی جاگها مسترێن اَمبارَ بندان و سجّهێن دان و مالان همۆدا اَمبارَ کنان. 19پدا گۆن وتَ گوَشان: ”تئو په بازێن سالان مزنێن مالے مُچّ کرتگ. نون آسودگ ببئے، وشّ بوَر و بنۆش و شادهی کن!“‘ 20بله هُدایا گوَشت: ’او نادان! اِنشپی تئیی ساه چه تئو گِرگَ بیت، گڑا تئیی اے مُچّ کرتگێن مال و مِلکت کئییگَ بنت؟‘
21اِش اِنت آ مردمئے آسر و آکبت که په وت مال اَمبارَ کنت بله هُدائے گوَرا هستۆمند نه‌اِنت.“
آسودگێن زِند
(مَتّا 6:25–33)
22ایسّایا گۆن وتی مریدان گوَشت: ”پمێشکا شمارا گوَشان که په وتی زِندا پرێشان و دِلتپرکه مبێت که ’چے بوَرێن؟‘ نه په وتی جسم و جانا که ’چے بپۆشێن؟‘ 23چێا که زِند، چه وراکا و جسم و جان، چه پۆشاکا گێشترَ کرزیت. 24گوَراگان بچارێت، نه کِشنت و نه رُننت و نه کَهدان و اَمبارِش هست. بله اَنگت هُدا آیان رۆزیگَ دنت. شمئے اَرزش و کیمّت چه مُرگان باز گێشتر اِنت. 25کَسے گۆن پِگر و هئیالانی زۆرا وتی زِندئے رۆچان ساهتے هم گێش کرتَ کنت؟#12:25 یا: وتی بالادا یکّ دستے بُرزتر کرتَ کنت. 26اگن شما اینچُکێن کَسانێن کارے کرتَ نکنێت، گڑا چێا زِندئے دگه چیزّانی بارئوا پِگرَ کنێت؟
27-28او کَمباوران! گُل و پُلّانی نێمگا دلگۆش کنێت که چۆن رُست و رُدۆمَ کننت. نه زهمتے کَشّنت و نه رێسنت و گوَپنت، بله من شمارا گوَشان که سُلئیمان بادشاها گۆن وتی مزنێن شان و شئوکتا، هچبر چُشێن ڈئولدارێن پۆشاک گوَرا نبوتگ، چُش که اے پُلّ زێبا و بْرَهدار اَنت. وهدے هُدا گیابانئے کاهان که مرۆچی هست‌اَنت و باندا تَرونا سۆچگَ بنت، اے ڈئولا زێبا و بْرَهدارَ کنت، گڑا شمارا چِه پئیما شرترێن پۆشاکَ ندنت؟ 29پمێشکا په وَرد و وراکئے شۆهازا وتا دلسیاه مکنێت. 30دنیائے سجّهێن هُداناباورێن مردم اے چیزّانی رَندا تچنت، بله شمئے آسمانی پتَ زانت که شمارا اے چیزّ پَکار اَنت. 31شما هُدائے بادشاهیئے شۆهازا ببێت، اے سجّهێن وت شمارا دئیگَ بنت.
32او منی کسانُکێن رُمب و ٹۆلی! متُرسێت چێا که شمئے آسمانی پتئے رَزا و واهگ همِش اِنت که بادشاهیا شمارا بدنت. 33وتی مال و مِلکتا بها کنێت و نێزگارانی سرا بهر کنێت. په وت اَنچێن زَرتورَگ اَڈّ بکنێت که هچبر کوَهن مبنت، نهَلّگی و اَبدمانێن آسمانی گنجے اَمبار کنێت که نه دُزّ آییا بارت و نه وَرۆک و رَمێز#12:33 وَرۆک و رمێز، بزان گوَنڈێن کِرم و لولُّک که دار و پُچَّ وارت. آییا وارت. 34شمئے دل هما جاها رئوت که مال همۆدا اِنت.
په ایسّائے پِر ترّگا تئیار ببێت
(مَتّا 24:42–51)
35لانکا ببندێت و وتی چِراگا رۆک و رُژناگ بدارێت. 36هما هِزمتکار و دَزبۆجانی پئیما ببێت که رَهچار اَنت آیانی هُدابُند کدێن چه سور و آرۆسئے شادهیان پِرَ ترّیت و اَنچُش که کئیت و دروازگا ٹُکّیت، آ دروازگا پَچَ کننت. 37بَهتاور اَنت هما هِزمتکار که آیانی هُدابُندَ کئیت و گندیت آگه و هُژّار اَنت. باور کنێت هُدابُند وت په آیانی هِزمتا لانکَ بندیت، آیانَ نندارێنیت و ورگ دێما دنت. 38بَهتاور اَنت هما هِزمتکار اگن آیانی واجه شپئے دومی یا سئیمی پاسا بیئیت، بگندیت که آگه اَنت. 39شما شَرَّ زانێت، اگن لۆگئے هُدابُندا بزانتێن دُزّ کجام وهدا کئیت، گڑا آییا هچبر دُزّ وتی لۆگا په دُزّیا نه‌اِشتگ‌اَت. 40همے پئیما تئیار ببێت، چێا که انسانئے چُکّ اَنچێن وهدێا کئیت که شما آییئے اِنتزار و وَدارا نبێت.“
41پِتْرُسا گوَشت: ”او هُداوند! اے مِسال تئو په ما آورت یا په سجّهێنان؟“ 42هُداوندێن ایسّایا گوَشت: ”وپادار و شیوّارێن کارمَستر هما اِنت که هُدابُند آییا وتی اے دگه سجّهێن هِزمتکارانی مستر بکنت تان آیان په وهد وَرد و وراک بدنت. 43بَهتاور اِنت هما هِزمتکار که وهدے هُدابُند کئیت، آییا هما کارانی سرا گندیت. 44شمارا راستێنَ گوَشان، هُدابُند هما هِزمتکارا وتی سجّهێن مال و هستیئے کارمَسترَ کنت.
45بله اگن هما کارمَستر وتی دلا بگوَشیت: ’اَنگت منی هُدابُندئے آیگا باز وهد هست‘ و پمێشکا ورگ و چرگا ملار و هنۆش ببیت و وتی همکارێن گُلام و مۆلدان لَٹّ و کُٹّ بکنت. 46آییئے هُدابُند اَنچێن رۆچ و ساهتێا کئیت و رسیت که آ نزانت و وَدارا نه‌اِنت. گڑا هُدابُند آییا ٹُکّر ٹُکّرَ کنت و بێوپا و ناباورانی نیاما دئورَ دنت.
47آ هِزمتکار که وتی هُدابُندئے واهگ و دلکَشّیانَ زانت، بله اَنگت آییئے رَزا و مُرادانی سرا کار کنگا وتا تئیارَ نکنت، بازێن لَٹّے وارت. 48بله هما که په نازانتی اَنچێن رَدے جنت که لَٹّ و کُٹّئے سِزاوار اِنت، کمتر لَٹَّ وارت. چێا که چه مسترێن مَنسبدارا گێشتر جُست و پُرسَ بیت و کَسێا که گێشتر زِمّهواری دئیگ بوتگ، چه آییا گێشتر هساب گِرگَ بیت.
ایسّائے رَندگیری
(مَتّا 10:34–36)
49من دنیایا آتکگان که آسے رۆک بکنان. دْرێگتا اے وهدی آ آس رۆک بوتێن. 50بله چه آییا پێسر، منا پاکشۆدیے زلورت اِنت،#12:50 ایسّائے مانا وتی مَرک اِنت. که په آییئے سَرجم کنگا باز پرێشان و بێتاهیر#12:50 بێتاهیر، بزان ناآرام، بێکرار. آن. 51گُمانَ کنێت من آتکگان تان زمینئے سرا تِپاکی و سُهل بیاران؟ نه، من په جتاییئے آرگا آتکگان. 52چه اے دمانا و رَند، هر لۆگئے پنچێن مردمانی نیاما جتاییَ کپیت، سئے دوئے هِلاپا و دو سئیئے هِلاپا بیت. 53پت گۆن چُکّا ناتِپاکَ بیت و چُکّ گۆن پتا، جنکّ چه ماتا جِتا بیت و مات چه جنکّا، وَسّیگ گۆن نِشارا ناتِپاکَ بیت و نِشار گۆن وَسّیگا.“
نشانیانی پَجّار
(مَتّا 5:25–26؛ 16:2–3)
54گڑا ایسّایا گۆن مردمان گوَشت: ”وهدے شما دێم په رۆنِندا گندێت که جمبرێا بستگ، هما دمانا گوَشێت که هئورَ بیت و هئور هم گواریت. 55وهدے چه جنوبا گواتَ کَشّیت، گوَشێت که مرۆچی گرم و لِوارَ بیت و همے ڈئولا هم بیت. 56او دوپۆستێن شَتَلکاران! وهدے شما زمین و آسمانئے رنگ و نشانیانَ زانێت که چے بئیگی اِنت، گڑا چۆن اے اَنّوگێن زمانگئے نشانیان کِساس کرتَ نکنێت؟
57شما په چے راستیا وت کِساس کرتَ نکنێت؟ 58وهدے گۆن وتی دئینکارا هَکدیوانا#12:58 ”هَکدیوان“، بزان آمیدگِس، دادگاه. رئوئے، جُهد کن راها گۆن آییا په سُهل و سَلاه برسئے. چُش مبیت که ترا کازیئے کِرّا ببارت و آ ترا سپاهیگئے دستا بدنت و سپاهیگ ترا بَندیجاها ببارت و جێل بکنت. 59ترا گوَشان، تان وهدے که تئو زَرّانی گُڈّی پئیی و پئیسها پُرّ مکنئے، چه اۆدا آزاتَ نبئے.“
Actualmente seleccionado:
لوکا 12: HPKB
Destacar
Compartir
Copiar
¿Quieres tener guardados todos tus destacados en todos tus dispositivos? Regístrate o inicia sesión
© 2016-22 Wycliffe Bible Translators, Inc.