مَتَّ 12:2-13
مَتَّ 12:2-13 داَ
ࢡَاوٛطٛنْ اَللَّه رٜىٰنْتِنِ ࢡٜ ندٜرْ کٛيْطٛلْ تَا ࢡٜلٛرٛ حَا حِرُدُسْ؞ ࢡٜکٛوتِ لٜسْدِ مَࢡّٜ بٜى لَاوٛلْ ڢٜىٰرٜ؞ ندٜ لِࢩٛوࢡٜ عَلَامَاجِ غٛ ندِلِّ، مَلَاعِکَاجٛ جَوْمِرَاوٛ وَنغَنِ يُوسُڢُ ندٜرْ کٛيْطٛلْ، عٛوِعِ: «عُمَّ، لَوْ حٛوعُ ࢡِنغٜلْ عٜ دَادَ مَاغٜلْ، دِلُّ حَا مِصْرَ، جٛوطَ تٛنْ حَا تٛ مِيٜشِّ مَ: وَرْتُ، نغَمْ حِرُدُسْ تَمِّ تٜڢُغٛ ࢡِنغٜلْ حَا عٛحَلْکَ نغٜلْ؞»