Ύμνος: Ευλογία στην Ιστορία σουΔείγμα

Κάποτε ήμουν χαμένος

Η ιστορία του Νιούτον συνοψίζεται σε αυτή τη φράση: «Κάποτε ήμουν χαμένος, αλλά τώρα έχω βρεθεί».

Μπορούμε να βρεθούμε μόνο αν ξέρουμε ότι είμαστε χαμένοι· όταν συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει ένας σωστός δρόμος, αλλά δεν είμαστε σε αυτόν. Τότε είναι που συνειδητοποιούμε την ανάγκη μας να βρεθούμε.

Η αλήθεια είναι ότι, χωρίς τον Ιησού, είμαστε όλοι χαμένοι. Είμαστε πνευματικά χαμένοι, παρόλο που δεν είμαστε σωματικά χαμένοι.

“ Ήσασταν κι εσείς άλλοτε πνευματικά νεκροί εξαιτίας των παραπτωμάτων και των αμαρτιών σας. Ζούσατε τότε σύμφωνα με τις απαιτήσεις αυτού εδώ του κόσμου, υπακούοντας στον άρχοντα των πονηρών δυνάμεων που βρίσκονται ανάμεσα σε ουρανό και γη, στο σατανικό πνεύμα που εξακολουθεί να εξουσιάζει όσους δεν υπακούν στο Θεό.” (ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ 2:1-2)

Όταν είμαστε χαμένοι, ζούμε μέσα στην αμαρτία - τα λάθη που κάνουμε που ενάντια στον τέλειο νόμο του Θεού. Δεν γνωρίζουμε τη διαφορά μεταξύ αμαρτίας και δικαιοσύνης. Δεν ακολουθούμε τον Ιησού, αλλά αντ' αυτού «τους τρόπους αυτού του κόσμου». Ο δρόμος του κόσμου υπόσχεται ζωή, αλλά οδηγεί μόνο στην καταστροφή και, τελικά, στο θάνατο.

Κανείς που έχει χαθεί δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα στο σπίτι του. Όταν είμαστε πνευματικά χαμένοι, δεν ζούμε στο σπίτι μας με τον Ιησού. Ο Ιησούς υπόσχεται ότι ο Πατέρας και ο Ίδιος φτιάχνουν τα σπίτια τους με εκείνους που τους αγαπούν ( Κατά Ιωάννη 14:23).

Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει τρόπος να βρεθεί κάποιος. Δεν χρειάζεται να ζούμε έξω από το σπίτι του Θεού για πάντα. Δεν υπάρχει κλειδαριά στην πόρτα. Αλλά, μπορούμε να βρεθούμε μόνο αν κάποιος άλλος έρθει και μας βρει.

Γι' αυτό ήρθε ο Ιησούς. Στο Κατά Λουκά 19:10 λέει: «Διότι ο υιός του ανθρώπου ήλθε να αναζητήση και σώση τον αμαρτωλόν άνθρωπον, που ομοιάζει με το χαμένο πρόβατο».

Ο Ιησούς αναζητά και σώζει τους χαμένους, οδηγώντας κάθε άτομο στο σπίτι του. Έτσι ώστε μαζί με τον John Newton, να μπορούμε να τραγουδήσουμε: «Κάποτε ήμουν χαμένος, αλλά τώρα έχω βρεθεί».