Μια βιβλική άποψη για την κοινωνική αλλαγήΔείγμα

Προσφέροντας τους εαυτούς μας

Στη σημερινή περικοπή (κατά Μάρκον 6:35-36), η κατάσταση στην οποία βρίσκουμε τους μαθητές είναι παρόμοια με αυτά που πολλοί από εμάς αντιμετωπίζουμε καθώς βαδίζουμε με τον Ιησού σήμερα.

Εξουθενωμένοι από τις απαιτήσεις που η πορεία με τον Ιησού και η υπηρεσία προς άλλους είχε, οι μαθητές ήθελαν ένα διάλειμμα. Και τότε, η σύντομη ανακούφισή τους διακόπτεται από τη συνάθροιση ενός μεγάλου πλήθους με, αναμφίβολα, μεγάλες απαιτήσεις.

Καθώς νυχτώνει οι μαθητές ανησυχούν που το πλήθος δε δείχνει σημάδια αποχώρησης, παρότι το μέρος είναι έρημο και δεν υπάρχει φαγητό. Έχουν την παρόρμηση να ζητήσουν από τον Ιησού να διώξει το πλήθος, αφού τίποτα δεν μπορεί να γίνει.

Συχνά κι εμείς θέλουμε να κάνουμε το ίδιο, όσον αφορά εκείνους, οι ανάγκες των οποίων είναι πέρα από τις δυνατότητές μας. Έχουμε την τάση να εστιάζουμε στα προβλήματα, αντί για τις δυνατότητες. Με τον ίδιο τρόπο, όπως οι μαθητές, έτσι κι εμείς τείνουμε να σπρώχνουμε το πρόβλημα εξ' ολοκλήρου πάνω στον Ιησού για να το λύσει, σε αντίθεση με το να Τον ρωτήσουμε πώς θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε. Πολλές προσευχές μας είναι σαν το αίτημα των μαθητών—Ιησού, σε παρακαλούμε πάρε αυτή την ευθύνη από τα χέρια μας!

Αναλογίσου:

Χωρίς την πιστότητα του Θεού, θα αγωνιζόμασταν να τα φέρουμε βόλτα χωρίς την ελπίδα πως θα αλλάξει ποτέ η ζωή. Αλλά ο λόγος του Θεού έχει φυτευθεί στις καρδιές όσων πιστεύουν και μας έχει δώσει την όρεξη να δουλέψουμε μαζί για να δούμε τη δύναμή Του που μεταμορφώνει.

Οι μαθητές είχαν περιορισμένους πόρους, αλλά ο Ιησούς τους πολλαπλασίασε για να θρέψει ένα πελώριο πλήθος. Τι πόρους έχεις, τους οποίους ο Θεός μπορεί να πολλαπλασιάσει και να χρησιμοποιήσει για να ευλογήσει την κοινότητά σου; Αυτοί μπορεί να μην είναι απλά υλικοί πόροι, αλλά ικανότητες ή χρόνος.