Αλάτι Και ΦωςΔείγμα

Στην αρχαιότητα το αλάτι ήταν ζωτικής σημασίας. Το ορυκτό είχε ιατρική εφαρμογή ως ένα φυσικό αντισηπτικό για τον καθαρισμό πληγών και τη θανάτωση βακτηρίων. Το αλάτι χρησιμοποιούταν, ακόμα, για τη διατήρηση τροφίμων, ιδιαίτερα σε ζεστά κλίματα όπου το φαγητό χαλάει γρήγορα και για γεύση, όπως και σήμερα. 

Μες στην Αγία Γραφή, ο Ιησούς προειδοποιεί τους μαθητές Του να μη χάσουν την αλμύρα τους. Το αλάτι που χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή το έπαιρναν από τις ακτές της Νεκράς Θάλασσας. Ένα ακάθαρτο μίγμα αποθεμάτων άλατος, που σχημάτιζε μια ουσία σαν ανθρακικό ασβέστιο (κιμωλία), που έμοιαζε με το πραγματικό αλάτι, αλλά δεν είχε καμία από τις ιδιότητές του. Καθώς περνούσε ο χρόνος, το αληθινό αλάτι διαλυόταν, αφήνοντας πίσω ένα άχρηστο υπόλειμμα, που ήταν μόνο για να πεταχτεί στο έδαφος.

Υπάρχει κάτι βαθύτατα απογοητευτικό στην εμφάνιση του άλατος, αλλά τίποτα στη χρησιμότητά του. Γι'αυτό ο Ιησούς θέλει να διατηρήσουμε τη δική μας ιδιαιτερότητα ως προς την αλμύρα, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να έχουμε μια επιρροή στον ευρύτερο κόσμο. Αυτό σημαίνει να είμαστε στη σωστή σχέση με Εκείνον και να ακολουθούμε τις εντολές Του.

Η Εκκλησία καλείται να δώσει γεύση σε κάθε πτυχή της ζωής και του πολιτισμού, καταπολεμώντας τις επιπτώσεις της αμαρτίας και του κακού, κάνοντας τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για να αναπτυχθούμε.