Mην ανησυχείςΔείγμα

Η δυστυχία σε αποδυναμώνει ή σε δυναμώνει 

Όταν ένα παιδί μαθαίνει να περπατά, πέφτει αρκετές φορές αλλά σηκώνεται ξανά μέχρι να τα καταφέρει. Το παιδί δεν έχει ψευδή ταυτότητα. Αντίθετα, όταν μεγαλώνουμε και πέφτουμε, συνήθως μένουμε στο πάτωμα. 

Ο απόστολος Παύλος έδειξε καλή στάση απέναντι στις αντιξοότητες. Βρισκόταν στη φυλακή, όχι για διάπραξη εγκλήματος, αλλά για υπακοή στο θεϊκό του κάλεσμα. Έγραψε μια επιστολή στους Φιλιππησίους όπου λέει: «Να χαίρεστε πάντοτε με τη χαρά που δίνει η κοινωνία με τον Κύριο. Θα το πω και πάλι: να χαίρεστε». Εν μέσω οποιασδήποτε κατάστασης που περνάς, μπορείς να καταλάβεις ότι δεν εξαρτιόμαστε από τις συνθήκες αλλά από ένα Πνεύμα που μας έχει δοθεί. Θα πρέπει να είμαστε σε θέση να πούμε: «Εν μέσω της κατάστασής μου, χαίρομαι στον Κύριο». 

Ο Παύλος μιλούσε για τις εμπειρίες του στη ζωή. Το μυστικό του βρίσκεται στο προς Φιλιππησίους 4:11-13. Λέει ότι μπορεί να περνά μια δύσκολη κατάσταση ή να είναι σε αφθονία, αλλά παραμένει ο ίδιος. Οι άνθρωποι συχνά αλλάζουν μέσα από τα άκρα στα οποία ζουν. Ένα άκρο είναι θετικό, το να ζούμε σε αφθονία. Το άλλο άκρο είναι όταν μας λείπει κάτι ή έχουμε ανάγκη κάτι. Ωστόσο, και τα δύο άκρα αποκαλύπτουν το ποιοι είμαστε μέσα από τις αντιδράσεις μας. Ο Παύλος λέει: «Εν Χριστώ, παραμένω ο ίδιος». Τίποτα δεν μας αλλάζει, γιατί μπορούμε να κάνουμε τα πάντα εν Χριστώ που είναι ο λόγος της δύναμής μας. 

Ο Παύλος αποδεικνύεται αληθινός απόστολος δείχνοντας την ανθεκτικότητά του μέσω των επιστολών του. Ποτέ δεν παρουσίασε τα επιτεύγματά του, αντίθετα παρουσίασε τα γεγονότα. Μέσα από κάθε δυσκολία που βίωσε, παρέμεινε πιστός στο κάλεσμά του. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη κάποιου που κατέχει τη ζωή του αληθινού Θεού: ότι ανεξάρτητα από τις αντιξοότητες, συνεχίζει να Τον υπηρετεί. Οι πράξεις μιλούν δυνατότερα από τις λέξεις. 

Ο Παύλος είπε ότι νοιαζόταν την εκκλησία και ένιωθε το βάρος. Ήταν τα βάσανα των άλλων που τον βάραιναν, όχι η δική του κατάσταση. Αυτή η διαδικασία στη ζωή του όχι μόνο παρήγαγε μέσα του τη γνώση του Θεού κάθε παρηγοριάς αλλά τον μετέτρεψε σε όργανο παρηγοριάς για τους άλλους. Αυτό που υπέστη είχε νόημα, γιατί τώρα καταλάβαινε ότι τα δεινά του και ό, τι είχε συμβεί στη ζωή του ήταν η προετοιμασία του από τον Θεό για να του επιτρέψει να παρηγορήσει τους άλλους.