Πνευματικό ανάγνωσμα για το πεδίο μάχης του μυαλούΔείγμα

Καλά προετοιμασμένα σχέδια

"Πώς μπόρεσες;" ούρλιαξε η Έλεν. "Πώς μπόρεσες να κάνεις κάτι τέτοιο;"

Ο Τομ κοίταζε ανήμπορος τη γυναίκα του. Την είχε απατήσει, παραδέχτηκε την αμαρτία του, και ζήτησε από την γυναίκα του να τον συγχωρήσει.

"Δεν το είχα σχεδιάσει" απάντησε ο Τομ με δάκρυα στα μάτια.

Δεν έλεγε ψέματα. Ήξερε πως είχε κάνει κάποιες κακές επιλογές, δεν είχε προβλέψει όμως τις συνέπειες των πράξεών του. Μετά από μια ώρα που την παρακαλούσε, είπε τελικά κάτι που βοήθησε την Έλεν να καταλάβει με αποτέλεσμα να τον συγχωρήσει.

"Ακόμη και πριν από τη μοιχεία, δεν ήμουν πιστός σε σένα". Της είπε για το πόσο απασχολημένοι ήταν και οι δυο τόσο που δεν περνούσαν χρόνο μαζί, για την κριτική του διάθεση, για την έλλειψη από μέρους της συναισθηματικής ανταπόκρισης, για το γεγονός ότι δεν τον άκουγε όταν της μιλούσε για τα προβλήματά του στο γραφείο.

Ακριβώς έτσι δουλεύει ο διάβολος. Αρχίζει να βομβαρδίζει το μυαλό μας, ερεθίζοντάς μας με έξυπνους τρόπους, με έλλειψη ικανοποίησης, αμφιβολίες, φόβους και δικαιολογίες. Κινείται αργά και προσεκτικά (στο κάτω-κάτω τα καλοφτιαγμένα σχέδια χρειάζονται χρόνο).

Ο Τομ άρχισε να αμφιβάλει για το αν η Έλεν τον αγαπούσε πραγματικά. Δεν τον άκουγε, και πολλές φορές δεν ανταποκρινόταν στις εκδηλώσεις αγάπης από μέρους του.

Μια από τις συναδέλφους του όμως τον άκουγε. Κάποτε του είπε, "Δεν της αξίζει της Έλεν ένας τόσο ζεστός και τρυφερός άντρας σαν εσένα". (Ο διάβολος δούλευε και μ' αυτήν). Κάθε φορά που ο Τομ έκανε ένα μικρό στραβοπάτημα, δικαιολογούσε την πράξη του στο μυαλό του: Αφού η Έλεν δεν με ακούει, υπάρχουν άλλοι που με ακούν.

Η συνάδελφος άκουγε. Μερικές εβδομάδες αργότερα, την αγκάλιασε και ευχήθηκε να ένιωθε την ίδια τρυφερή ανταπόκριση από την γυναίκα του. Ήταν μια ακίνδυνη αγκαλιά - τουλάχιστον έτσι φαινόταν.

Ο Τομ δεν είχε καταλάβει ότι ο διάβολος δεν βιάζεται ποτέ. Το μόνο που χρειάζεται είναι η ευκαιρία να τρυπώσει στο κεφάλι μας ακάθαρτες και εγωκεντρικές σκέψεις. Αν δεν τις πετάξουμε έξω, θα μείνουν εκεί. Κι εκείνος θα συνεχίσει το κακό και καταστροφικό του σχέδιο.

Δεν χρειάζεται να αφήνουμε αυτές τις άσχημες σκέψεις να κερδίζουν έδαφος στο μυαλό μας. Γιατί τα όπλα με τα οποία πολεμάμε εμείς έχουν... δύναμη από τον Θεό... Με αυτά ανατρέπουμε ψεύτικους ισχυρισμούς και κάθε τι που ορθώνεται με αλαζονεία ενάντια στη γνώση του Θεού. Με αυτά αιχμαλωτίζουμε κάθε σκέψη και την κάνουμε να υπακούει στο Χριστό... (Προς Κορινθίους Β' 10:4-5)

Κύριε Ιησού, στο Όνομά σου, σου ζητώ να με βοηθήσεις να νικήσω. Δώσε μου τη δύναμη να ελέγξω κάθε σκέψη μου. Βοήθησέ με να μην αφήσω τα λόγια του διαβόλου να μείνουν στο μυαλό μου και να μου κλέψουν τη νίκη. Αμήν.

Από το βιβλίο "Πνευματικό ανάγνωσμα για το πεδίο μάχης του μυαλού" της Joyce Meyer. Copyright © 2005 by Joyce Meyer. Έκδοση της FaithWords. Δικαιώματα κατοχυρωμένα.