Σταυρός & ΣτέμμαΔείγμα

Το Πολύτιμο Αίμα του Ιησού

Πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσες ένα κήρυγμα ή τραγούδησες έναν ύμνο για το αίμα του Ιησού; Ορισμένες εκκλησίες σήμερα βρίσκουν αυτή την έννοια παλιομοδίτικη ή ακόμα και αποκρουστική. Τα τραγούδια που αναφέρουν "το αίμα" έχουν αφαιρεθεί κιόλας από τα υμνολόγια. Ωστόσο χωρίς αυτό, δεν υπάρχει καμία ελπίδα για μια σχέση με τον Θεό, καμία διαβεβαίωση της σωτηρίας και καμία σιγουριά ότι οι προσευχές μας εισακούονται.

Η Αγία Γραφή ποτέ δεν αποφεύγει την αναφορά του αίματος. Στην πραγματικότητα, κυριαρχεί από τη Γένεση μέχρι την Αποκάλυψη. Εάν εξαλείψεις τις αναφορές της Αγίας Γραφής στο αίμα, αυτό που παραμένει είναι ένα βιβλίο ιστορίας και λογοτεχνίας. Ο,τιδήποτε θεωρεί ο Θεός τόσο σημαντικό δεν πρέπει ποτέ να παραβλέπεται. 

Το Λευιτικό 17:11 μας λέει ότι ο Θεός έδωσε αίμα για να κάνει εξιλέωση επειδή μέσα του βρίσκεται η «ζωή του σώματος». Η λέξη «εξιλέωση», όπως χρησιμοποιείται στην Παλαιά Διαθήκη, σημαίνει «κάλυψη». Μέσω του θυσιαστικού συστήματος λατρείας που εδραίωσε ο Κύριος, οι αμαρτίες της ανθρωπότητας καλύπτονταν από το αίμα αθώων ζώων.

Η σοβαρότητα της αμαρτίας αποκαλύπτεται από το μνημειώδες κόστος της εξιλέωσης - η ποινή είναι ο θάνατος και πρέπει να πληρωθεί το αντίτιμο είτε από τον ένοχο είτε από έναν αποδεκτό αντικαταστάτη. Για να καλυφθούν οι παραβάσεις, τα ζώα που προσφέρονταν έπρεπε να είναι αψεγάδιαστα και τέλεια. Κάθε θυσία στο βωμό ήταν μια εκπλήρωση της θανατικής ποινής που απαιτούνταν από τον νόμο του Θεού.

Το σύστημα των θυσιών δίδαξε στους ανθρώπους ότι ο Κύριος είναι άγιος, οι παραβάσεις πρέπει να τιμωρούνται και η εξιλέωση για την αμαρτία γίνεται μόνο μέσω της αιματοχυσίας. Αυτή η ρύθμιση ήταν μια προεικόνιση όσων θα έρχονταν. Επειδή οι θυσίες των ζώων μπορούσαν μόνο να καλύψουν την αμαρτία, χρειαζόταν ένας «τέλειος αμνός» για να απομακρύνει όλη την ανομία του ανθρώπου.

Μια μέρα που ο Ιωάννης ο Βαπτιστής βρισκόταν στον ποταμό Ιορδάνη, «ο Αμνός του Θεού που παίρνει πάνω του την αμαρτία των ανθρώπων» εισήλθε στη σκηνή της ανθρώπινης ιστορίας (κατά Ιωάννην 1:29). Η τέλεια θυσία για τις αμαρτίες είχε φτάσει. Ήταν «προκαθορισμένος πριν από τη δημιουργία του κόσμου» και ήρθε στη γη για να εκπληρώσει το φοβερό λυτρωτικό σχέδιο του Κυρίου, χύνοντας το πολύτιμο αίμα Του (Α' Πέτρου 1: 18-20).

Ο Ιησούς δεν ήταν απλώς ένας άνθρωπος. Ήταν ο Υιός του Θεού ντυμένος με ανθρώπινη σάρκα. Η γέννησή Του ήταν υπερφυσική, επειδή είχε συλληφθεί από το Άγιο Πνεύμα στη μήτρα μιας παρθένου. Καθώς δεν του μεταφέρθηκε η αμαρτία μέσω ενός γήινου πατέρα, ο Ιησούς ήταν ο τέλειος, αψεγάδιαστος Αμνός του Θεού-η μόνη άψογη ζωή ήταν η δική Του και ως εκ τούτου ήταν η μόνη κατάλληλη θυσία για την ενοχή όλης της ανθρωπότητας.