ΔιάθεσηΔείγμα

Αψηφώντας τη ζήλια

Γιατί ζηλεύουμε την ευτυχία των άλλων και ότι καλό τους συμβαίνει; Από υπερηφάνεια και επειδή θα μας άρεσε να είμαστε εμείς μοναδικοί σε ταλέντα, πλούτο, να εμπνέουμε σεβασμό και αγάπη σε όλο τον κόσμο!—Άγιος Ιωάννης Βιανέ

Έχεις νιώσει ποτέ να αλλάζει η συμπεριφορά σου στην παρουσία κάποιων ανθρώπων; Οι διαθέσεις μας επηρεάζονται από τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας για ανθρώπους και πράγματα, κι έτσι είναι λογικό κάποιοι άνθρωποι να μας αναστατώνουν περισσότερο από άλλους. Αντί να επικεντρωνόμαστε στις ευλογίες του Θεού στη δική μας ζωή, κοιτάμε τι κάνει ο Θεός για κάποιον άλλο και λέμε, "Αχ, ας ήμουν εγώ στη θέση του." Αυτό είναι ζήλια.

Ζήλια είναι η επιθυμία να έχουμε κάτι που έχει κάποιος άλλος, και μπορεί να μας οδηγήσει σε επικίνδυνες μεταβολές στη συμπεριφορά μας, συμπεριλαμβανομένης και μνησικακίας.

Η ζήλια είναι το θέμα μιας από τις πιο γνωστές παραβολές του Χριστού: της παραβολής του άσωτου γιου. Σε αυτή την ιστορία, ένας νέος επιθυμεί τα πλούτη του πατέρα του και του ζητά να του δώσει το μερίδιο της κληρονομιάς που του αναλογεί πριν ακόμη πεθάνει ο πατέρας. Για την εποχή στην οποία εκτυλίσσεται η ιστορία, μια τέτοια απαίτηση σήμαινε πως ο γιος επιθυμούσε ξεκάθαρα τον θάνατο του πατέρα του. Σε τέτοιες ακραίες συμπεριφορές μπορεί να οδηγήσει η ζήλια - να βλέπεις τους ανθρώπους όχι γι αυτό που είναι οι ίδιοι, αλλά για τα αποκτήματά τους και την επιτυχία τους στη ζωή.

Ο γιος παίρνει το μερίδιό του και ξοδεύει την περιουσία που πόθησε, ζώντας μια ζωή που ξεπερνούσε τις δυνατότητές του. Όταν συνειδητοποιεί ότι έχει φτάσει πια στα έσχατά του κι ότι οι υπηρέτες στο σπίτι του πατέρα του ζουν ζωή καλύτερη από τη δική του, επιστρέφει ηττημένος και ντροπιασμένος. Στο σημείο αυτό, όμως, η ιστορία του Χριστού μας εκπλήσσει. Ο πατέρας, αντί να διώξει τον γιο του, τρέχει να τον προϋπαντήσει, τον παίρνει στην αγκαλιά του κι αμέσως οργανώνει μια μεγάλη και πλούσια γιορτή για την επιστροφή του γιου του στο σπίτι.

Όμως, δεν έχουμε ακόμη τελειώσει με τη ζήλια στην ιστορία... Ο νεαρός έχει έναν μεγαλύτερο αδελφό που παρακολουθεί αυτές τις εξελίξεις και τόσο πολύ μισεί τη χάρη με την οποία ο πατέρας αντιμετώπισε τον μικρό του αδελφό, ώστε όχι μόνο επιπλήττει τον πατέρα αλλά και απέχει από τη γιορτή. Όταν επιτρέπουμε στη ζήλια να θαμπώσει τα μάτια μας στον τρόπο που βλέπουμε τους άλλους, χωρίς να το θέλουμε της επιτρέπουμε να αλλοιώσει και τον τρόπο που αξιολογούμε τη γενναιόδωρη χάρη που δείχνει σε μας τους ίδιους ο ουράνιος Πατέρας μας.

Και όμως, η χάρη αρκεί. Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη ζήλια, δεν χρειάζεται να την αφήσουμε να επηρεάσει τη συμπεριφορά μας. Ο πατέρας στην ιστορία που διηγείται ο Χριστός, άφησε τη χάρη και τη γενναιοδωρία να διαμορφώσουν τη συμπεριφορά του απέναντι στον γιο του, κι εμείς μπορούμε να κάνουμε το ίδιο, άσχετα με το άτομο που αντιμετωπίζουμε δυσκολία να αγαπήσουμε. Ο ουράνιος Πατέρας μας αγαπά και εμάςκαι το άτομο που ζηλεύουμεμε την ίδια γενναιόδωρη αγάπη. Πώς, λοιπόν, να αντισταθούμε στη ζήλια; Αποδεχόμενοι τη χάρη του ουράνιου Πατέρα μας και αποδίδοντας με τη σειρά μας αυτή τη χάρη στους άλλους.

Σε ποιον θα δώσεις χάρη αυτή την εβδομάδα; Σε ποιους τομείς εσύ χρειάζεσαι χάρη;

Προσευχή:Θεέ μου, Σε ευχαριστώ που οι ευλογίες Σου πέφτουν πάνω σε όλους μας. Αν υπάρχει φθόνος στην καρδιά μου, βοήθησέ με να τον παραδώσω σε Σένα. Βοήθησέ με να Σε αγαπώ ακόμη περισσότερο για την καρδιά Σου που ευλογεί, αντί να επικρίνω την καλοσύνη Σου προς τους άλλους. Κάνε με να συνειδητοποιώ πιο ξεκάθαρα την απύθμενη χάρη Σου για μένα και να βρίσκω ικανοποίηση σε αυτήν. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.