ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 1:7-13
ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 1:7-13 Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGV)
Για πες μου εσύ που τόσο σ’ αγαπώ, πού βόσκεις το κοπάδι σου; το μεσημέρι πού το ξαποσταίνεις; Για να μην τριγυρνώ και σε γυρεύω μες στα κοπάδια των συντρόφων σου. Ετούτο αν δεν το ξέρεις, εσύ μες στις γυναίκες η ομορφότερη, βγες κι ακολούθησε του κοπαδιού τ’ αχνάρια και βόσκησε τα γίδια σου κοντά στις στάνες των βοσκών. Σε παρομοιάζω, αγαπημένη μου, μ’ ωραία φοραδοπούλα ζεμένη στ’ άρματα του Φαραώ. Τι όμορφα που ’ναι τα μάγουλά σου στα σκουλαρίκια ανάμεσα, κι ο τράχηλός σου μέσα στα γιορντάνια! Στολίδια θα σου φτιάξουμε χρυσά μ’ ασημοκόλλητα πετράδια. Καθώς ο βασιλιάς κάθεται στο τραπέζι του η νάρδος μου σκορπά την ευωδιά της. Θήκη με σμύρνα είναι για με ο αγαπημένος μου, που ανάμεσα στα δυο μου στήθη ξαποσταίνει.
ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 1:7-13 H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) (FPB)
Aνάγγειλέ μου, εσύ, τον οποίο αγαπάει η ψυχή μoυ, πoύ πoιμαίνεις, πoύ αναπαύεις τo ποίμνιο τo μεσημέρι· γιατί να γίνω σαν μία περισκεπασμένη ανάμεσα στα κoπάδια των συντρόφων σoυ; Aν δεν τo γνωρίζεις από μόνη σoυ, ωραία ανάμεσα στις γυναίκες, βγες εσύ πίσω από τα ίχνη τoύ ποιμνίου, και πoίμαινε τα κατσικάκια σoυ, κoντά στις σκηνές των βoσκών. Mε τα άλoγα των αμαξών τoύ Φαραώ σε έχω εξoμoιώσει, αγαπημένη μoυ. Tα σαγόνια σoυ είναι ωραία με τις σειρές των μαργαριταριών, και o τράχηλός σoυ με τα περιδέραια. Θα σoυ φτιάξoυμε αλυσίδες χρυσές, με στίγματα από ασήμι. Eνόσω o βασιλιάς κάθεται στo τραπέζι τoυ, o νάρδoς μoυ ξεχύνει την ευωδιά τoυ. Δεμάτι από σμύρνα είναι σε μένα o αγαπητός μoυ· θα διανυχτερεύει ανάμεσα στους μαστoύς μoυ.
ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 1:7-13 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)
Για πες μου εσύ που τόσο σ’ αγαπώ, πού βόσκεις το κοπάδι σου; το μεσημέρι πού το ξαποσταίνεις; Για να μην τριγυρνώ και σε γυρεύω μες στα κοπάδια των συντρόφων σου. Ετούτο αν δεν το ξέρεις, εσύ μες στις γυναίκες η ομορφότερη, βγες κι ακολούθησε του κοπαδιού τ’ αχνάρια και βόσκησε τα γίδια σου κοντά στις στάνες των βοσκών. Σε παρομοιάζω, αγαπημένη μου, μ’ ωραία φοραδοπούλα ζεμένη στ’ άρματα του Φαραώ. Τι όμορφα που ’ναι τα μάγουλά σου στα σκουλαρίκια ανάμεσα, κι ο τράχηλός σου μέσα στα γιορντάνια! Στολίδια θα σου φτιάξουμε χρυσά μ’ ασημοκόλλητα πετράδια. Καθώς ο βασιλιάς κάθεται στο τραπέζι του η νάρδος μου σκορπά την ευωδιά της. Θήκη με σμύρνα είναι για με ο αγαπημένος μου, που ανάμεσα στα δυο μου στήθη ξαποσταίνει.