ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 1:7-13

Για πες μου εσύ που τόσο σ’ αγαπώ, πού βόσκεις το κοπάδι σου; το μεσημέρι πού το ξαποσταίνεις; Για να μην τριγυρνώ και σε γυρεύω μες στα κοπάδια των συντρόφων σου. Ετούτο αν δεν το ξέρεις, εσύ μες στις γυναίκες η ομορφότερη, βγες κι ακολούθησε του κοπαδιού τ’ αχνάρια και βόσκησε τα γίδια σου κοντά στις στάνες των βοσκών. Σε παρομοιάζω, αγαπημένη μου, μ’ ωραία φοραδοπούλα ζεμένη στ’ άρματα του Φαραώ. Τι όμορφα που ’ναι τα μάγουλά σου στα σκουλαρίκια ανάμεσα, κι ο τράχηλός σου μέσα στα γιορντάνια! Στολίδια θα σου φτιάξουμε χρυσά μ’ ασημοκόλλητα πετράδια. Καθώς ο βασιλιάς κάθεται στο τραπέζι του η νάρδος μου σκορπά την ευωδιά της. Θήκη με σμύρνα είναι για με ο αγαπημένος μου, που ανάμεσα στα δυο μου στήθη ξαποσταίνει.