Lucan 8
8
KEF. 8.
1Ke metà tafta dhiircheto aftos pasan pòlin ke comin, kirìton ke evanghelizòmenos tin vasilian tu Theu; Ke i dhodheca isan met’ aftu,
2Ke ghinekes tinès, etines isan tetherapevmene apo pnevmàton poniron ke astheniòn, Marìa i caluméni Maghdhalinì, ek tis opìas ichon ekvì epta dhemonia.
3Ke Ioanna i ghinì tu Chuzà epitròpu tu Irodhu, ke Susanna, ke alle pollè, etines dhiiconun afton apo ton iparchòndon afton.
4Epidhi dhe sinetrechen ochlos polìs, ke irchondo pros afton apo pasis pòleos, ìpe dhia paravolìs:
5Exilthen o spiron dhia na spiri ton sporon aftu: ke eno espiren, allo men epese parà tin odhòn, ke catepatithi, ke ta petinà tu uranu catefaghon afto.
6Allo dhe epesen epi tin petran, ke anafièn, exiranthi, dhioti dhen ichen ikmadha.
7Ke allo epesen is to meson ton acanthon, ke simfitrosase e acanthe, apepnixan afto.
8Ke allo epesen epi tin ghin tin aghathin, ke anafién, ecame carpon ecatondaplasiona. Tafta leghon, efonazen, O echon ota dhia na acui, as acui.
9Iroton dhe afton i mathite aftu, leghondes, Ti simeni i paravoli àfti?
10O dhe ipen, ls esas edhothi na ghnorisite ta mistiria tis vasilias tu Theu: is dhe tus lipus dhia paravolòn, dhia na mi vloposin eno vlepusi, ke na mi catalamvanosin eno acuusin:
11Afti dhe ine i paravolì, O sporos ine o loghos tu Theu:
12I dhe spiròmeni parà tin odhon ine i acuondes: epita erchete o dhiavolos, ke aferi ton loghon apo tis cardhìas afton, dhia na mi pistevsosi ke sothosin.
13I dhe epi tis petras ine ekini itines otan acusosi, meta charas dhechonde ton loghon: ke uti rizan dhen echusin: itines pros keron pistevusi, ke en kerò pirazmù apostatusi.
14To dhe pesòn is tas acanthas, uti ine ekini itines icusan, ke ipo merimnòn ke plutu ke idhonon tu viu, ipaghusi, ke simbnighonde, ke dhen telesforusi.
15To dhe is tin calin ghin, uti ine ekini itines acusandes ton loghon, cratusin en cardhìa cali ke aghathì, ke carpoforusin en ipomonì.
16Udhis dhe lichnon anàpsas, skepazi afton me skevos, i theti ipocato clinis: alla theti epi tu lichnostatu, dhia na vleposi to fos i iserchòmeni.
17Dhioti dhen iparchi criptòn, to opion dhen theli ghini faneron: udhe apocrifon, to opion dhen theli ghini ghnoston, ke elthì is to faneron.
18Prosechete lipon pos acuete: dhioti ostis echi theli dhothì is afton: ke ostis dhen echi, ke ekino to opion nomizi oti echi, theli aferethì ap’ aftu.
19Ilthon dhe pros afton i mitir ke i adhelfi aftu, ke den idhìnando dhia ton ochlon na plisiàsosin afton.
20Ke apinghelthi pros afton ipo tinon, leghòndon, I mitir su ke i adhelfi su istande exo, thelondes na se ìdhosin.
21O dhe apocrithìs ipe pros aftus, Mitir mu ke adhelfi mu ine uti, i acuondes ton loghon tu Theu ke prattondes afton.
22Ke en mià ton imeròn isilthen is plion aftos ke i mathite aftu: ke ipe pros aftus, As dhielthomen is to peran tis limnis. Ke esicothisan.
23Eno dhe epleon, apekimithi. Ke catevi anemostrovilos is tin limnin: ke eghemizeto to plion, ke ekindhinevon.
24Proselthòndes dhe exipnisan afton, leghondes, Epistata, epistata, chanometha. O dhe sicothìs epetimise ton anemon ke tin tarachin tu idhatos: ke epavsan, ke eghine ghalini.
25Ipe dhe pros aftus, Pu ine i pistis sas? Ke fovithendes ethavmasan, leghondes pros allilus, Tis lipon ine utos, oti ke tus anemus prostazi ke to idhor, ke ipacuusin is afton?
26Ke cateplevsan is tin choran ton Ghadharinòn, itis ine andipéran tis Ghalileas.
27Ke cathos exilthen epi tin ghin, ipindisen afton anthropos tis ek tis poleos, ostis iche dhemonia apo chrònon pollòn, ke imation dhen enedhieto, ke en ikìa dhen emenen, all’ en tis mnimasin.
28Idhòn dhe ton Iisun, anecraxe ke prosepesen is afton, ke metà fonis meghalis ipe, Tì ine metaxì emu ke su, Iisu, Iié tu Theu tu Ipsistu? Dheome su, mi me vasanisis.
29Dhioti prosetaxen is to pnevma to acatharton na exelthi apo tu anthropu: epidhi pro pollòn chrònon iche sinarpasi afton, ke edhezmeveto me alisis, ke efilatteto me podhòdhezma: ke dhiaspòn ta dhezma efereto ipo tu dhémonos is tas erìmus.
30Ke irotisen afton o Iisus, leghon, Ti ine to onoma su? O dhe ipe, Legheòn: dhioti dhemonia polla isilthon is afton.
31Ke parecalun afton na mi prostaxi afta na apelthosin is tin avisson.
32Ito dhe eki aghéli chìron pollòn voscoménon en to ori: ke parecalun afton na epitrépsi is afta na iselthosin is ekinus: ke epetrepsen is afta.
33Exelthònda dhe ta dhemonia apo tu anthropu, isìlthon is tus chirus: ke ormisen i agheli cata tu crimnù is tin limnin, ke apepnighi.
34Idhòndes dhe i voski to ghenòmenon, efighon: ke apelthondes apinghilan is tin bolin ke is tus aghrus.
35Ke exilthon dhia na ìdhosi to gheghonòs: ke ilthon pros ton Iisun, ke evron ton anthropon, ek tu opìu ichon exelthi ta dhemonia, cathìmenon parà tus podhas tu Iisu, endhedhiménon ke sofronunda: ke efovithisan.
36Dhiighithisan dhe pros aftus ke idhòndes, pos esothi o dhemonizòmenos.
37Ke apan to plithos tis perichoru ton Ghadharinòn parecalesan afton na anachorisi ap’ aftòn, dhioti catichondo ipo meghalu fovu: aftos dhe emvàs is to plion ipestrepsen.
38O dhe anthropos, ek tu opìu ichon exelthi ta dhemonia, parecàli afton na ine met’ aftu, o Iisus omos apelisen afton, leghon.
39Epistrepson is ton icon su, ke dhiighù osa ecamen is se o Theos. Ke anechorise kirìtton cath’ olin tin bolin osa ecamen is afton o Iisus.
40Ote dhe ipestrepsen o Iisus, apedhechthi afton o ochlos: dhioti pandes isan perimenondes afton.
41Ke idhu, ilthen anthropos onomazòmenos Iairos, ostis ito archon tis sinaghoghìs, ke pesòn is tus podhas tu Iisu, parecàli afton na iselthi is ton icon aftu:
42Dhioti iche thighatéra monoghenì, os etòn dhodheca, ke àfti apethnisken. Eno dhe eporeveto, i ochli sinethlivon afton.
43Ke ghinì tis échusa risin ematos dhodheca eti, itis dhapanìsasa is iatrus olon ton vion aftis, dhen idhinithi na therapevthì ip’ udhenòs,
44Plisiàsasa opisthen, inghise to acron tu imatìu aftu: ke parefthìs estathi i risis tu èmatos aftis.
45Ke ipen o Iisus, Tis mu ìnghise? ke eno irnundo pandes, ipen o Petros ke i met’ aftu, Epistata, i ochli se simbiezusi, ke se sinthlivusi, ke leghis, tis mu ìnghisen?
46O dhe Iisus ipe, Mu ìnghise tis: dhioti egho enoisa oti exilthe dhinamis ap’ emù.
47Idhùsa dhe i ghinì oti dhen ecrifthi, ilthe tremusa, ke prospesùsa is afton, apinghile pros afton enopion pandòs tu lau dhia pian etìan inghisen afton, ke oti parefthìs iatrefthi:
48O dhe ipe pros aftin, Tharri, thìghater, i pistis su se esosen: ìpaghe is irinin.
49Eno dhe elali eti, erchete tis parà tu archisinaghòghu, leghon pros afton, Oti apethanen i thighàtir su: mi enòchli ton dhidhascalon.
50O dhe Iisus acùsas apecrithi pros afton, leghon, Mì fovù: monon pisteve, ke theli sothì.
51Ke ote isilthen is tin ikìan, dhen afìken udhéna na isèlthi, imì ton Petron ke Iacovon ke Ioannin, ke ton Patera tis coris ke tin mitera.
52Ecleon dhe pandes, ke ethrìnun aftin. O dhe ipe, Mì cleete: dhen apethanen, alla kimate.
53Ke categhélon afton, exevrondes oti apethanen.
54All’ aftos ekvalòn exo pandas, ke piàsas tin chira aftis, efonaxe, leghon, corasion, sicòthiti.
55Ke epestrepse to pnevma aftis, ke anesti parefthìs: ke prosetaxe na dhothì is aftin na faghi.
56Ke exeplaghisan i ghonìs aftis: o dhe paringhilen is aftus, na mi ìposin is midhena to gheghonòs.
Επιλέχθηκαν προς το παρόν:
Lucan 8: SMY1859
Επισημάνσεις
Κοινοποίηση
Αντιγραφή
Θέλετε να αποθηκεύονται οι επισημάνσεις σας σε όλες τις συσκευές σας; Εγγραφείτε ή συνδεθείτε
Published by the British and Foreign Bible Society in Smyrna (Izmir) 1859.